ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι με κάποιον πολύ καιρό, αρκετό για να μου δείξει ότι ταιριάζουμε απίστευτα, ότι αξίζει και ότι μεταξύ μας υπάρχουν πολύ έντονα συναισθήματα αγάπης, συντροφικότητας, πραγματικής στοργής... Όμως παράλληλα έχω φάει ένα ουρανοκατέβατο κόλλημα με συνάδελφό μου, ο οποίος εκτός από χωρισμένος και πολύ μεγαλύτερος είναι και ανώτερός μου. Πάντοτε βέβαια (από τότε που τον γνώρισα) έλεγα μέσα μου πως εάν ήμουν διαθέσιμη, θα έκανα σίγουρα κάτι μαζί του. Τον θαυμάζω εξάλλου πολύ και μου θυμίζει και τον πατέρα μου, τον οποίο σημειωτέον έχω χάσει μικρή (οιδιπόδειο λέγεται..) Κι αυτός έχει δείξει όσο μπορεί ότι ενδιαφέρεται όμορφα και διακριτικά. Είμαι πολύ μπερδεμένη γιατί από τη μία αισθάνομαι ερωτευμένη με το συνάδελφο, από την άλλη αγαπάω ΤΡΟΜΕΡΑ το αγόρι μου, πραγματικά δεν παίζει να ξαναβρώ με τον οποιονδήποτε τη σχέση που έχω μαζί του. Είναι στη μέση και το εργασιακό.Αισθάνομαι πολύ σκατά, επειδή από ηθικής πλευράς δεν πίστευα ότι θα μου συνέβαινε ποτέ κάτι τέτοιο και νιώθω πολύ ανειλικρινής προς τους πάντες, το αγόρι μου, το συνάδελφο, την πρώην του (που δυστυχώς τη γνωρίζω και τη συμπαθώ) και κυρίως τον εαυτό μου. Αδυνατώ να πάρω μία απόφαση που θα με βγάλει από το μονοπάτι του μπερδέματος και των τύψεων. Το έχω προσπαθήσει κι όμως ξανακυλάω. Σκέφτομαι το πρόβλημά μου όλη μέρα. Κι αισθάνομαι σκατά. Θα εκτιμούσα εάν θα μπορούσε κάποιος που έχει ζήσει κάτι παρόμοιο να μου πει πώς βγήκε από αυτό το λούκι.