Είμαι σε σχέση 8 μήνες... Με μια γυναίκα πιο μεγάλη από εμένα... Αρκετά πιο μεγάλη... Παρά την διαφορά ηλικίας, περνάμε σε γενικές γραμμές πολύ καλά... Εγώ όμως εδώ και κάποιο καιρό, έχω αρχίσει να έχω κάπως αντιφατικά συναισθήματα για εκείνη... Δεν θέλω να χωρίσω, το ξεκαθαρίζω... Όμως, κάπου βλέπω ότι αυτή η σχέση δεν έχει πλεον περιθώρια εξέλιξης και αυτό έχει αρχίσει να με προβληματίζει. Τί εννοώ: Επειδή είμαι και εγώ στα 45 μου (εκείνη είναι πολύ μεγαλύτερή μου, με διαζύγιο, μεγάλα παιδιά από τον προηγούμενο γάμο της κλπ.), και επειδή και τα δικά μου χρονικά περιθώρια δεν είναι πλέον απεριόριστα, κάπου βλέπω ότι η σχέση αυτή εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να προχωρήσει... Να το επισημοποιήσω μαζί της; Δεν γίνεται, πολλώ δε μάλλον να πάω και ακόμα παραπέρα.Η οικογένειά μου δεν ξέρει τίποτα για την μεγάλη διαφορά ηλικίας, αλλά κάπου έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται τί πάει στραβά με την σχέση μου, μιας και λόγω ακριβώς της πολύ μεγάλης διαφοράς ηλικίας είμαι πολύ μυστικοπαθής, χωρίς φυσικά να υποψιάζονται το παραμικρό για την πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας. Κρύβομαι από όλους και αυτό έχει αρχίσει να με κουράζει...Την αγαπάω πολύ και δεν θέλω να χωρίσουμε. Και εκείνη με αγαπάει. Και το ότι με αγαπάει το βλέπω, το καταλαβαίνω. Από την μια δεν θέλω να χωρίσω, όχι για να μην την πληγώσω, που λέμε, αλλά επειδή πραγματικά θέλω να είμαι μαζί της και επειδή και η ίδια με αγαπάει πολύ και ειλικρινά και αυτό το εισπράττω κάθε μέρα. Από την άλλη, όταν το σκέφτομαι ρεαλιστικά, βλέπω το τείχος που υψώνεται μπροστά μας και την αντικειμενική αδυναμία περαιτέρω εξέλιξης της σχέσης και αυτό με προβληματίζει. Ούτε ανήκω σε αυτούς που λένε ότι μια τέτοια σχέση κρατάει την ζωή μου πίσω και με εμποδίζει να κάνω κάτι άλλο.Απλώς, το βλέπω αντικειμενικά. Συναισθηματικά πάλι, είμαι εξαρτημένος από εκείνη και εκείνη από εμένα. Αγαπιόμαστε, τι να λέμε τώρα. Και ειλικρινά, δεν θέλω να χωρίσω, η οικογένειά μου έχει αρχίσει να με πιέζει, μιας και έχουν καταλάβει ότι κάτι στραβό υπάρχει σε όλο αυτό, εγώ κρύβομαι συνεχώς και αυτό με έχει κουράσει και η ίδια με αγαπάει τόσο, μα τόσο πολύ που πολύ αμφιβάλω αν θα βρω άλλη γυναίκα να με αγαπήσει έτσι, όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό. Το απόλυτο μπέρδεμα, λοιπόν. Πείτε μου σας παρακαλώ τί να κάνω; Πώς να το χειριστώ; Σας ευχαριστώ πολύ