ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και χωρίς να κάνω αυτό που ονομάζεται "troll" ? Καθόμουν και διάβαζα το κείμενο "brainstorming 30αρας",το οποίο προσωπικά θεωρώ και εγώ ένα πολύ εύστοχο κείμενο,όσον αφορά τους προβληματισμούς μιας "μέσης" γυναικάς σε αυτή την ηλικία..με αφορμή όλο αυτό θα 'θελα να σταθώ στον αριθμό των γυναικών που έχουν μείνει μόνες σε αυτή την ηλικία,και να το πάω και λίγο παραπέρα (αφήνω εκτός την εξομολογουμένη του συγκεκριμένου κειμένου,με την οποία δεν έχω κάτι και για να αποφευχθούν παρεξηγήσεις) . Θέλω να μιλήσω για τις γυναίκες εκείνες που μείναν μόνες σε αυτή την ηλικία και που παραπονιούνται και ταυτίζονται με τέτοιου είδους εξομολογήσεις,ενώ κάποτε στη ζωή τους τους δόθηκε η δυνατότητα και ήταν μαζί με κάποιο "καλό παιδί",το οποίο προσπάθησε και τους φέρθηκε όσο το δυνατόν καλύτερα,και αυτές το αφήσανε διότι ονειρευτήκανε μία πιο έξαλλη ζωή και αναζήτησαν τον έρωτα στο πρόσωπο κάποιου που φάνταζε πρωταγωνιστής σε συλλεκτικά Άρλεκιν,αλλά από χαρακτήρα, όπως τουλάχιστον χαρακτηρίστηκε από τις ίδιες στη πορεία,ήτανε "μαλάκας"..Οι γυναίκες αυτές,φτάνοντας λοιπόν σε αυτή την ηλικία (των τριάντα +), αναζητούν "καταφύγιο" στο πρόσωπο τώρα κάποιου σωστού -''καλού παιδιού"..κουβέντες τις οποίες ακούω καθημέρινα.. Μία τέτοια περίπτωση είναι και η δική μου,που κάποτε ερωτεύτηκα μία κοπέλα και αυτή με άφησε για λόγους που προανέφερα..περάσανε τα χρόνια και την συναντάω πάλι εδώ στο τώρα,να με αναζητάει η ίδια..να θέλει σχέση μαζί μου,παρόλο που δεν έμαθε ποτέ πόσο πόνεσα εγώ τότε που με άφησε( ήμουν 23 και αυτή το ίδιο),και ναι δεν της φέρθηκα καθόλου άσχημα τότε,παρά το "νεαρό" της ηλικίας μου και ναι ήμουν ένα ευαίσθητο "καλό παιδί" ,"μαμούχαλο" όπως θα προτιμούσε να με χαρακτηρίσει κάποιος/κάποια....τώρα όμως άλλαξα εμφανισιακά όσο να'ναι ,και έχω μία πολύ καλή δουλειά σε σχέση με το πως είναι τα πράγματα έξω..ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιατί το κάνετε αυτό κοπέλες? γιατί έχετε τέτοιο θράσσος σαν άνθρωποι? Γιατί το παίζετε "πονεμένες ψυχές" ενώ σας αξίζει να μείνετε μόνες σας? Εγώ γιατί να χαρακτηριστώ ως "μαλάκας" που τα γράφω αυτά, και που της αξίζει να μην της δώσω την παραμικρή σημασία,μιας και τώρα έχω όποια θέλω(και ας ακούγεται κάπως αυτό),και ως άνθρωπος που δεν έχω να ζηλέψω πλέον από κανένα τίποτα,ούτε σε εμφάνιση,ούτε στο εργασιακό "μέρος"..Με ενδιαφέρει η γνώμη σας,εφόσον μπείτε στον κόπο και διαβάσετε..εγώ γιατί να φταίω που σκέφτομαι έτσι τώρα? Ευχαριστώ.