ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πόσο τέλειο θα ήταν να υπήρχαν μαγαζιά -καφέ-σπίτια (?) -ούτε ξερω πώς να τα ονομάσω- που θα πηγαίναμε όλοι εμείς που νιώθουμε τόση μοναξιά! Θα αραζαμε,θα έφερνε ο καθένας από το σπίτι του ο,τι μπορούσε από φαγητό μέχρι κονσόλες για παιχνίδια. Όσοι πεινουσαν,όσοι πεινουσαν από παρέα, όσοι απλώς ήθελαν να κάθεται ακόμη ένας άνθρωπος σε έναν καναπέ που είχαν βαρεθει να βλέπουν άδειο.. Χωρίς ίχνος ντροπής. Θα γινόταν όλη αυτή η φάση απολύτως φυσιολογική και πλέον κανείς δε θα βούλιαζε στη στενοχώρια του. Πάλι θα είχαμε προβλήματα,αλλά τουλάχιστον θα ήταν μια παρηγοριά. Μια ωραία παρηγοριά, όχι κακομοιρικη. Περήφανη παρηγοριά.