ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

20 - 21. Να μιλάμε αρκετό καιρό. Εμένα αυτή μου αρέσει ως άνθρωπος. Έτσι νομίζω τουλάχιστον. Φτάνει η ώρα που προτείνω να βγούμε έξω για ραντεβού. Να το αναβάλλει, επειδή θέλει να νιώθει σίγουρη. Διασταυρωμένο πως δεν είχε (και δεν έχει) κάτι άλλο στη ζωή της εκείνη την περίοδο. Αφήνω ένα διάστημα μικρό. Τελικά ακυρώνεται η όποια προσδοκία για κάτι επιπλέον. Έτσι και εγώ πλέον της λέω με σαφέστατο τρόπο, ότι δεν θέλω να έχουμε καμία περαιτέρω επικοινωνία, μια και δεν έχει κανένα νόημα, αφού άλλο ζητάει ο ένας από τον άλλον από ότι φαίνεται. Δεν με νοιάζει τόσο το "χ" που έφαγα. Ούτως ή άλλως μου είναι γνώριμο φαινόμενο. Παρ' όλα αυτά εκείνη επιμένει να θέλει να μου στείλει ευχές την Πρωτοχρονιά. Τηλεφωνεί στο κινητό, δεν το σηκώνω. Μου στέλνει μήνυμα με καρδούλες, φατσάκια και τις γνωστές μαλ... με ευχές πολλές. Απαντάω ένα ξερό ευχαριστώ επίσης, που εννοεί όπως καταλαβαίνεται ευγενικά άντε μου στο διάολο και μην μου ξαναγράψεις. Και ποια είναι η αντίδραση λέτε; Απαντάει και λέει ότι της φαίνομαι λίγο πιεσμένος, και αν θέλω να μιλήσουμε. Ε συγγνώμη τη στέλνεις κανονικά στον αγύριστο ναι ή όχι;;; Πραγματικά αν δεν το κάνει επίτηδες ή για κάποιο ανεξήγητο λόγο, προφανώς η κοπέλα "πάσχει" από κάτι. Έτσι δεν είναι; Εξηγήστε μου τι μπορεί να συμβαίνει.