ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και τρία χρόνια διατηρώ μια σχέση με έναν αρκετά μεγαλύτερό μου, εγώ μόλις πριν ένα μήνα έγινα τριάντα κι αυτός είναι ήδη σαράντα χρονών, χωρισμένος με ένα αγοράκι που πηγαίνει δημοτικό. Το θέμα είναι ότι, λόγω της συμπεριφοράς του, της ζήλιας, της κτητικότητας, των αντιδράσεων μερικές φορές από μέρους του παιδιού του (είναι αρκετά κακομαθημένο και εμφανίζει πολλές φορές άσχημη συμπεριφορά) αλλά και του γεγονότος ότι πλέον δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ (τον είχα πιάσει πριν ένα χρόνο να με κερατώνει), δεν ξέρω αν μπορώ να συνεχίσω πλέον αυτή τη σχέση. Περιττό να πω ότι οι γονείς μου από την πρώτη στιγμή που έμαθαν γι' αυτή τη σχέση είναι αντίθετοι. Ακόμη κι αδερφή μου που συνήθως είναι πολύ υποστηρικτική πάντα, μου λέει εδώ κι ένα χρόνο να χωρίσω. Το ίδιο και το φιλικό μου περιβάλλον.Πρόσφατα γνώρισα ένα παιδί στον εργασιακό μου χώρο, το οποίο μου έδειξε από την πρώτη στιγμή ενδιαφέρον και μου μίλησε πολύ σοβαρά για το τι θέλει από τη ζωή του κλπ. Απ' την άλλη η σχέση μου όλο μου λέει ότι θα γίνει πιο σοβαρό το μεταξύ μας κι όλο το τρενάρει βρίσκοντας πολλών ειδών δικαιολογίες (οικονομικά, εργασιακά κλπ). Πιστεύω ότι κατά βάθος με αγαπάει και υπάρχουν πολλές φορές που βλέπω ότι με προσέχει ή με φροντίζει, αλλά πλέον έχω αμφιβολίες για το αν αυτός ο άνθρωπος είναι ο κατάλληλος για μένα. Αν τελικά χωρίσω μαζί του θα γίνω η κακιά της υπόθεσης (ήδη έχει περάσει ένα διαζύγιο). Κι αν το παιδί που γνώρισα τελικά αποδειχθεί σκάρτος και χάσω έναν σωστό άνθρωπο από τη ζωή μου; Είμαι μπερδεμένη...