ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το αγορι μου που τα έχουμε κάποιους μηνες, όταν τα είχαμε φτιαξει μου είχε ξεκαθαρίσει ότι το φθινόπωρο θα φύγει για δουλεια στο εξωτερικό. Ερωτευτήκαμε τρελά και δεν αντέχαμε ο ένας χωρίς τον άλλο έτσι αποφασίσαμε να τα φτιαξουμε και όταν φυγει να συνεχίσουμε για 2 χρόνια απο αποσταση. Το είχα χωνέψει λοιπόν και είχα πει αφού τον θες τοσο θα κανεις υπομονη. Τελικα όμως, του παρουσιαστηκε μια ευκαιρία για διδακτορικό εδώ και τώρα είναι ανάμεσα στην δουλεια και σε αυτό. Εγω του ειπα ότι θα είμαι μαζί του σε ότι και αν διαλέξει και όντως ισχύει ότι θα το κάνω αυτό, αλλά αυτές τις μέρες κάθομαι σε αναμένα κάρβουνα. Δεν μιλάω ,δεν ρωτάω και όταν με ρωτάει την γνώμη του είμαι τέρμα αντικειμενική. Φαίνεται και αυτος πολυ ανησυχος και μου είπε ότι ο λόγος που ανησυχει ειμαστε εμείς. Ξέρω ότι εν μέρει αν επιλέξει να μείνει θα έχω παιξει και εγώ κάποιον ρόλο σε αυτό αλλά δεν απορρίπτεις μια πολύ καλή θέση για μια σχέση λίγων μηνών για κανέναν λόγο. Τείνει στο να κάτσει εδώ πλέον, αλλά ειλικρινά με έχει φάει η αγωνία. Αν μείνει μέσα σε 2 χρονια θα εχω βγαλει σχολή και αν είμαι τυχερή σε άλλα 2 μεταπτυχιακό επομένως θα μας έρθει κουτι και συμφωνεί σε αυτό... Ειλικρινά ότι και αν αποφασίσει θα το ακολουθησω αλλα ας αποφασισει γρηγορα επιτελους. Δεν την μπορω αυτην την αγωνια. Αν μου πει μενω θα παρταρουμε για κανεναν μηνα, αν μου πει φευγω θα πω οκ ειμαστε στο αρχικο μας σχεδιο που ηταν σχεση απο αποσταση. Τελειωνε βρε χριστιανε μου θα ασπρισουν οι τριχες μου.