ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χτες ξεκίνησε ένα σύντομο ταξίδι για εμένα. Η πρώτη φορά που κάτι με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη και χαρούμενη. Χτες εμφανίστηκα για πρώτη φορά στο θέατρο. Πρώτη φορά πρεμιέρα. Όλο το χρόνο έχω κάνει πάρα πολλές ώρες πρόβα και η μέρα έφτασε. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου δε το θυμήθηκαν... Όταν ρώτησα τη μητέρα μου αν θα έρθει στην πρεμιέρα είπε "πρέπει να τελειώσω τις φασίνες στο σπίτι". Δε με πείραξε πολύ που δεν ήρθαν γιατί είχα ήδη υπερβολικό άγχος. Απλώς δε μου άρεσε η απάντηση της. Μου φαίνεται ασήμαντο το καθαρό πάτωμα μπροστά στην παρουσία τους σε μια τόσο σημαντική στιγμή μου. Άφησα και το πρόγραμμα της παράστασης στο τραπέζι της κουζίνας χτες, επειδή γύρισα αργά και δεν πρόλαβα να τους το δείξω. Έβαλα και τα κλειδιά από πάνω για να το δουν στα σίγουρα. Σήμερα το πρωί ξύπνησα και έτρεξα μέσα που κάθονταν οι γονείς μου και η γιαγιά για να τους πω πως ήταν χτες. Αν ήταν η αδερφή μου σίγουρα θα είχε να με ρωτήσει πολλά πράγματα, αλλά δυστυχώς σπουδάζει σε άλλη πόλη. Τα κλειδιά ήταν ακριβώς αφημένα πάνω στο πρόγραμμα όπως τα άφησα η ίδια. Τα λουλούδια τα είχε βάλει σε ένα βάζο. Έκατσα μαζί τους αλλά κανείς δε με ρώτησε τίποτα. Κάτσαμε να φάμε για μεσημέρι και εξακολουθούσαν να μη με ρωτάνε τίποτα. Εγώ είχα ένα πλατύ χαμόγελο όταν ξύπνησα... αλλά σιγά σιγά έφυγε. Έτσι όπως τρώγαμε λοιπόν τους ρωτάω αν θα έρθουν σήμερα στην παράσταση μπας και συνεχίσουν την κουβέντα με διάφορες ερωτήσεις. Δεν πήρα μια ξεκάθαρη απάντηση και όπως καταλαβαίνετε δε συνεχίστηκε η συζήτηση. Δέχτηκα συγχαρητήρια από δεκάδες ανθρώπους χτες. Και δε σας το λέω για να το πενευτώ. Απλώς τα μόνα συγχαρητήρια που θα μου έμεναν για πάντα θα ήταν των δικών μου ανθρώπων. Πάντα με στήριζαν. Μα τα τελευταία δύο χρόνια νιώθω σαν ξένη στο σπίτι μου. Καμιά φορά δε με χωράει. Και σκέφτομαι πως σε άλλες εποχές, στα 23 μου, ίσως έμενα και μόνη μου. Από την άλλη χαίρομαι που έχω ανθρώπους γύρω μου. Εν κατακλείδι όμως, αυτό που θέλω να πω είναι πως... όποιο κι αν είναι το επάγγελμα σας, το χόμπι σας, οι σεξουαλικές σας προτιμήσεις... να είστε περήφανοι εσείς οι ίδιοι για τον εαυτό σας. Θέλω να ζήσω αυτές τις μέρες των παραστάσεων με τα πιο έντονα συναισθήματα. Θέλω να κάνω κάτι για εμένα κι ας μην πάρω το μπράβο ποτέ από τους δικούς μου. Εγώ ότι κι αν γίνει θα τους αγαπάω. Να αγαπάτε όμως και εσάς.