23.6.2014 | 20:10
Να σου πω..
θα την κανω απο δω διακριτικα λογω διαβασματος, θα αραιωσω πολυ.. Δε θα σου πω να με περιμενεις, γιατι δε θελω να χαραμιζεις ουτε ενα λεπτο απτη ζωη σου. Δε ξερω τι θα κανω τελικα, δε ξερω, νομιζω οτι αυτα που θελω ειναι εξωπραγματικα και δεν μπορω να κανω κατι τετοιο σε σενα. Δε θελω να ξαναπληγωθουμε. Και τι να σου πω...; Οτι ημουν ανωριμη συναισθηματικα και θελω να πιστευω πως τα χρονια που περασαν με ωριμασανε; Και πως; Αφου ειναι ολα ενα αδιεξοδο. Και ακομη και τη φιλια σου να μου χαρισεις, δε ξερω αν θα μου φτανει. Δε μου φτανει. Οποτε εγω θα βασανιζομαι. Εισαι οτι πιο κοντα στον παραδεισο εχω ερθει... Αλλα ειμαι αυτοκαταστροφικη. Και συ ποσες ευκαιριες να μου δωσεις να παιξω; Ας ηξερα μονο εσυ τι σκεφτεσαι για μενα.. Κι ας ποναει. Δε ξερω.. fuck it all. Θα δω τι θα κανω ονειρο... (πηρες μια μικρη γευση τι παιζει στο κεφαλι μου :P)