ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με ένα παιδί είμαστε φίλοι, ή πόσο μάλλον ήμασταν φίλοι για χρόνια (κοντά 20 χρόνια), γενικότερα πάντα κάναμε στενή παρέα. Μαζί και με τα άλλα παιδιά του δημοτικού. Πέρσι ενώ ήμασταν έξω για περίπατο, εκεί που δεν το περίμενα, με άρπαξε και με φίλησε, εγώ είχα μείνει κόκκαλο και όταν τον ρώτησα τι ήταν αυτό, είπε μετά ότι ήταν μια παρορμηση της στιγμής, ζήτησε συγνώμη και το αφήσαμε. Να σημειώσω ότι είχα σοκαριστεί από το πόσο καταπληκτικά φιλούσε! Κάποιο καιρό αργότερα μαζευτήκαμε όλοι μαζί για να χορέψουμε και να τα πιούμε, με αυτόν όταν χορέψαμε είχε κολλήσει πάνω μου. Φαινόταν έτοιμος να με φιλήσει. Ένιωθα όλη την ώρα τόσο περίεργα αλλά και ταυτόχρονα τόσο όμορφα. Η βραδιά αυτή μαζί του, και με τα υπόλοιπα παιδιά είχε κυλήσει υπέροχα. Όμως μια μέρα το συζητήσαμε και είχαμε πει ότι είναι δύσκολο να γίνει κάτι μεταξύ μας γιατί δεν θέλαμε να χαλάσει μια φιλία 20 χρόνων και εξαφανίστηκαμε. Ένα χρόνο αργότερα, πρόσφατα δλδ, είχαμε μάθει κάτι σοβαρό από μια κοινή μας φίλη και αυτό μας οδήγησε στο να ξανά έρθουμε σε επαφή. Αρχίσαμε να συζητάμε με τις ώρες και μου πρότεινε παω σπίτι του, δεν είχα πρόβλημα, εξάλλου και παλιότερα είχα πάει πολλές φορες και είχαμε φάει με τα παιδιά όλοι μαζί ή οι δύο μας σπίτι του. Δεν μου πέρασε από το μυαλό τι επρόκειτο να συμβεί όταν θα πήγαινα εκεί. Εκεί που γέλαγαμε σαν βλαμμένα, και λέγαμε ιστορίες από βιβλία κτλ, με άρπαξε και με φίλησε. Μου είπε "φταίει που δεν μπόρεσα καθόλου να βγάλω από το μυαλό μου εκείνο το φιλι πέρσι. Φιλας καταπληκτικά". Περάσαμε τόσο ωραία και εκεί που ήμασταν έτοιμοι να το πάμε στο επόμενο στάδιο, σταμάτησε. Σκέφτηκε αμέσως ότι δεν θα ήταν σωστό μιας και γνωριζόμαστε μια ζωή. Βισκόμαστε κοντά στην ηλικία των 30. Είπε ότι δεν είχε συνειδητοποίησει πόσο διαφορετικό είναι το να το σκέφτεσαι και πόσο το να το κάνεις κιόλας πράξη. Το συζητησαμε και είπαμε ότι δεν γίνεται να προχωρήσει. Αγκαλιαστηκαμε και οι δύο με βαριά καρδιά και έφυγα από το σπίτι. Απο τότε το σκέφτομαι εδώ και μέρες. Καταλαβαίνω ότι ίσως να τον τρόμαξε όλο αυτό και ίσως να φοβάται για το πως θα καταλήξει το όλο πράγμα μεταξύ μας, αλλα δεν είναι μόνο αυτός που νιώθει έτσι. Κι εμένα με τρομάζει κάπως όλο αυτό αλλα είμαι διατεθειμένη να το ρισκάρω Θέλω να στείλω εκείνο το αναθεματισμενο μήνυμα και να του πω οτι αν είναι κάτι που το θέλουμε και οι δύο, ότι είναι καλύτερο να μετανιωσουμε για κατι που κάναμε πάρα για κατι που δεν κάναμε, να το ζήσουμε και όπου βγει, όμως κάτι με σταματάει 🙄