Πιστευω οτι πρεπει να δίνουμε στις καταστάσεις και στους ανθρωπους τις πρεπουσες διαστάσεις. Ουτε μεγαλύτερες, ουτε μικρότερες. Καλο ειναι οταν τελειωνει μια σχεση να κρίνεις που ησουν λαθος αλλα αντίστοιχα να εξετάσεις και που ηταν η αλλη πλευρα λαθος (οσο αντικειμενικός μπορείς να εισαι με τον εαυτο σου τεσπα). Κατα τ αλλα εισαι πολυ μικρος για να εχεις απογοητευτεί απο τους ανθρώπους, εχεις ακομα να φας πολλες απογοητεύσεις και να δωσεις κ συ με τη σειρα σου (ετσι πανε αυτα, μας πληγωνουν αλλα πληγώνουμε κιολας). Η ζωη ετσι ειναι. Λιγα πράγματα αξίζει να περνούμε στα σοβαρα, ολα τ αλλα χαλαρα, αλλιως δε βγαίνει.
12.6.2019 | 03:21
Να τα παίρνω στα σοβαρά ?
Αυτή η εξομολόγηση απευθύνεται στους λίγο μεγαλύτερους της σελίδας,κυρίως στους άντρες.Είμαι 20 ετών και φέτος έκανα την πρώτη μου σοβαρή σχέση...όσο σοβαρή μπορεί να ήταν τέλος πάντων καθώς ουσιαστικά υπήρχαν μόνο προβλήματα αλλά υπήρξαν και μερικές καλές στιγμές.Η σχέση αυτή τελείωσε παρόλαυτα εγώ συνεχίζω να ασχολούμαι με το τι έκανα λάθος,τι καλύτερο θα μπορούσα να είχα κάνει παρόλο που εγώ ήμουν αυτός που ήθελε να το σταματήσουμε...και ρωτάω εγώ λοιπόν,μήπως είναι λάθος να τα παίρνεις τόσο σοβαρά τα πράγματα σε αυτήν την ηλικία που βρίσκομαι ?Από την μία,επειδή μου έχουν τύχει πολλές αναποδιές στις σχέσεις μου τον τελευταίο καιρό, έχω πάρει και έχω αντλήσει πολλά μαθήματα και εμπειρίες που πραγματικά καταλαβαίνεις πως αν δεν τα ζήσεις δεν μπορείς να ξέρεις πως είναι...από την άλλη όμως όλο αυτό με έχει επηρεάσει άσχημα ψυχολογικά και νιώθω να χάνω την πίστη μου στους ανθρώπους και να απογοητεύομαι πολύ από συμπεριφορές και αξίες.Τι πιστεύετε ?
2
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
