ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και εκεί που είχα συνηθίσει την αντικοινωνική, απομονωμένη ζωή μου, εκεί που είχα ξεμπερδέψει από έρωτες και τα σχετικά και είχα αφοσιωθεί στην δουλειά μου, στο διδακτορικό μου, σε μένα και μόνο, να σου το σύμπαν να μην θέλει να με αφήσει για λίγο ήσυχη. Ο τύπος που τα τελευταία δύο χρόνια τον πετυχαίνω παντού (κυρίως στην βιβλιοθήκη) σχεδόν σε καθημερινή βάση, του ήρθε σήμερα να μου πει στα καλά καθούμενα ένα ξεκάρφωτο "γεια". Και εκεί που ήταν απλά ένας τυχαίος άγνωστος, έχω όλη μέρα που τον σκέφτομαι και αναρωτιέμαι πως και δεν του είχα δώσει σημασία τόσο καιρό και γιατί στο καλό με χαιρέτησε; Και όταν τον ξαναδώ (γιατί σίγουρα θα τον ξαναπετύχω) τι υποτιθέται ότι πρέπει να κάνω; Λέτε να ενδιαφέρεται ή τσάμπα αναστατώνομαι και χαίρομαι; Να επιστρέψω στο καβούκι μου;