ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πανελλήνιες 2015, θα είμαι εκεί.Σε λίγο καιρό κλείνω τα 18 και ακόμα δεν ξέρω τι θα κάνω στη ζωή μου. Βασικά ξέρω, απλά...Ας τα πάρουμε απ'την αρχή. Από την πρώτη δημοτικού ως τώρα, στην 3η Λυκείου, ήμουν πάντα μαθήτρια του 20 και πάντα εντάξει στις υποχρεώσεις μου. Όχι, δεν ήμουν το "φυτό" και ποτέ δεν με χαρακτήρισαν έτσι. Είχα τις παρέες μου, τα όλα μου, απλά γούσταρα να διαβάζω. Η γοητεία της γνώσης με είχε κατακλύσει και ακόμα το κάνει. Τέλος πάντων, διάλεξα Θετική, όχι γιατί στα Θεωρητικά δεν είχα δυνατότητες, απλά η μάνα μου είχε στο μυαλό της την Ιατρική και ανατρίχιαζε. Και ακόμα το κάνει.Βέβαια, εκτός από τα μαθήματα, εγώ πάντα λάτρευα την ζωγραφική και το σχέδιο. Όποτε δεν διάβαζα, ζωγράφιζα και άκουγα μουσική. Στην πρώτη Λυκείου που άρχισα να ασχολούμαι με τις σχολές περισσότερο, η Καλών Τεχνών μου φάνηκε ως το κατάλληλο μέρος για μένα. Σαν να ανήκω εκεί, να γεννήθηκα για αυτό. Πολλοί μου λένε πως έχω ταλέντο και ζωγραφίζω πολύ ωραία, αλλά κοτσάρουν και ένα "Αλλά εσύ είσαι της Ιατρικής, δεν επιτρέπεται να χαραμιστούν τέτοιοι βαθμοί" και χαμογελάνε οι δικοί μου ευχαριστημένοι.Η ιατρική... Όχι, δεν με ελκύει καθόλου, δεν μ'αρέσει η ευθύνη του γιατρού και η πίεση. Ας έχω λεφτά, τι να τα κάνω αν δεν είμαι ευτυχισμένη; Το τελευταίο διάστημα το αναφέρω όλο και περισσότερο στους δικούς μου και όλο και περισσότερο αγχώνονται, δεν το περίμεναν.. Η Καλών Τεχνών έχει γίνει κάτι παραπάνω από όνειρο για μένα, δεν ξέρω τι θα κάνω. Η μάνα μου να λέει "19 και 14/16 για να γίνεις ζωγράφος; Δεν είμαστε καλά! Θα ζητιανεύεις με σχεδόν καθαρό 20;" Ναι, καλύτερα να ζητιανεύω, σκέφτομαι...