29.3.2013 | 23:18
Ναι ρε.
Ναι με πονούσε.Με πονούσε φριχτά να θέλω να σε δω και να το αρνιέμαι στον εαυτό μου.Να σε θέλω και να κλείνω τα μάτια μου.Να μου λείπεις..να μου λείπεις τόσο που να κλαίω και να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως δεν υπήρξες ποτέ για να το αντέξω..και συ να εμφανίζεσαι και να μου λες πως μ'αγαπάς και πως δεν μπορείς να πιστέψεις ότι μ'έχασες.Εγώ όμως το έκανα.Τα κατάφερα φίλε.Κατάφερα να στέκομαι απέναντι σε αυτό που κάποτε θα έδινα και τη ζωή μου και να λέω "εξαφανίσου".Έτσι γιατί με διάλυσες.Έτσι γιατί έγδαρες την ψυχή μου.Γιατί δε σου άξιζε ούτε ένα λεπτό της ζωής μου.Τα κατάφερα φίλε.Σε ξερίζωσα από μέσα μου και το μόνο που θυμάμαι από σένα είναι μια σκιά.Όχι δεν είμαι μελό.Ούτε κοριτσάκι πια.Απλά είπα να γράψω αυτά που θα σου έλεγα,αν ποτέ σου μιλούσα.Δεν υπήρξα στη ζωή σου.Ούτε θα υπάρξω ξανά.Ζήσε όποια πλάνη θες.Μακριά μου.
