ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι αυτή που δεν μιλάει ΠΟΤΕ για τον εαυτό της. Μάλλον δεν έχω κάτι να πω για εμένα. Ξέρετε τι..όταν μιλάω ,εξωτερικεύω όλα τα αρνητικά. Δεν μου έρχεται τίποτα καλό να πω για εμένα οπότε μου δίνεται η ευκαιρία. Εξάλλου για τι ακριβώς να μιλήσω; Για το ότι εδώ και 2 χρόνια δεν χαίρομαι τίποτα,με σιχαίνομαι,οι φοβίες μου έχουν φτάσει στα ύψη,κοιμάμαι χάλια με ταχυπαλμία κάθε μέρα;η μήπως για το ότι χρωστάω τόσα μαθήματα επειδή τα είχα παρατήσει ; Επειδή δύο χρόνια δεν έβγαινα από το σπίτι ;το μόνο που ήθελα να κάνω είναι να κλαίω. Ούτε φως να μπαίνει. Ναι έτσι ακριβώς,όπως σου το λέω.Όλες μου οι φίλες κάθε μέρα μου μιλάνε για αυτές. Μου δείχνουν φωτογραφίες τους,να τους πω πόσο όμορφες είναι ,τι ωραία που βάφονται,πόσο τέλειες είναι. Πόσο ωραία περνάνε σε εκείνα τα εστιατόρια,πόσο καλά τρώνε. Πόση ενέργεια έχουν και τα συνδυάζουν όλα : σχέση,φιλίες,σχολή. Και χαίρομαι πραγματικά. αλλά ώρες ώρες νοιώθω μειονεκτικά. Δεν έχω να πω τίποτα αντίστοιχο. Δεν έχω να δείξω κάτι. Δεν κάνω τίποτε καλά. Ούτε ο ψυχολόγος με βοηθάει,άσε που δεν θέλω να φτάσω σε σημείο να εξαρτηθω. Έχω νοιώσει άπειρες φορές ότι ίσως χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή..αλλά μετά το παίρνω πίσω. Όπως όλα πάνε πίσω στην ζωή μου και δεν ξέρω γιατί . Είμαι άθλια.-Λ,21 χρ.