ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα τελευταια χρονια ζουσα μια κατασταση με εναν ανθρωπο που αγαπουσα πολυ. Απο αυτες τις ιστοριες με το αβεβαιο μελλον, χωρις επισημες ταμπελες του τυπου "ειμαστε μαζι". Παρολο που εχει τελειωσει εδω κ πολυ καιρο, εγω ακομα τον αγαπω και δεν ειχε βρεθει καποιος εστω λιγο να μου τραβηξει το ενδιαφερον να ασχολειθω. Οσοι κ αν εχω γνωρισει τα τελευταια δυο χρονια μου φαινονταν καλοι μεχρι να τους γνωρισω λιγο καλυτερα. Μετα εκανα συγκριση με το "κολλημα" (αν το λενε ετσι) κ κατευθειαν εκοβα επαφες. Αυτο ισχυε μεχρι πριν λιγες μερες, οπου γνωρισα ενα ατομο που το ξεχωρισα αμεσως. Εδειξε κ αυτος ενδιαφερον για μενα πολυ διακριτικα κ ευγενικα! Ενω συνεχιζει να δειχνει ενδιαφερον κ να ειμαστε σε επικοινωνια, με ρωταγε πολλα πραγματα για μενα κ με ρωτησε αν ειμαι μονη. Του ειπα πως αυτο το καιρο ειμαι μονη. Κ μ ειπε πως πριν κατι μηνες βγηκε απο μια σχεση κ εχει χασει την εμπιστοσυνη του στους ανθρωπους.. Του ειπα πως αυτο ειναι αναλογα με τον ανθρωπο που εχεις διπλα σου και πως ολα καποια στιγμη φτανουν. Κ κυριως λογω ολων αυτων που εχω περασει μου φανηκαν κ λιγο μουφα αυτα που μου ειπε. Αλλα αν υπαρχει μια περιπτωση να ειναι αληθεια ολα αυτα, ειναι κριμα να τον αποπαρω εξ αιτιας της καχυποψιας μου... Τι με συμβουλευετε να κανω; να του δωσω λιγο χρονο ή να σταματησω να ασχολουμαι;