24.6.2014 | 00:45
Νεράιδα ή ξωτικό;
Δέν είμουνα ποτέ καλός μέσα στις λέξεις. Χανόμουν και τραύλιζα τις μόνες, τις απόμακρες μου σκέψεις. Κάτι όμως έγινε όταν σε προτοείδα. Κάποια δική σου δύναμη. Κάτι δικό σου πείρα.Απο την πρώτη στιγμη που τα μάτια σου ακούμπησαν το δικο μου μοναχικό ορίζοντα, κατάλαβα τη λέξη. Αυτη την μαγική που δέν τολμούμε να πούμε, να μοιραστούμε όταν πρέπει. Τα βλέματα μας μιλούσαν με μανία, τα χτυποκάρδια που μου έδινες κρατούσαν το τέμπο της καθημερινοτητας μου. Η ντροπαλοτητα σου μου έδινε αγωνία. Τα γελαστά σου μάτια ξορκίζαν την δική μου άχρωμη, αυτη, την πλικτικη σκοτεινή μονοτονία.Εσύ; η νεράιδα,το ξωτικό. Εγώ; τη μουσική που μου έδωσες πάλευα να βάλω σε ρυθμο. Μια μπορα απο νότες. Τα μικρά, τα μυστικά, κρυφά, μοναχικά αισθήματα, έμειναν σε ένα συρτάρι στην άκρη το μυαλού μου. Δεν σου τα είπα τελικά. Τώρα; άρχισα να δέχομαι ότι ίσως ήσουν απο την αρχή μέρος της φαντασίας, η σκιά που πλέκη τα σκοτάδια. Νεραίδες και ξωτικά δέν είδα τελικά. Χάθηκες, μες την ομίχλη της ζωής. Μου άφησες μόνο το όνειρο, την ακτίδα, την ελπίδα.Η αλήθεια; Ερωτεύτηκα και δέν κατάλαβα το πώς. Όταν δέν σε ξαναείδα, συνειδητοποίησα ότι έχασα κάτι απο μέσα μου. Ένιωσα μία απώλεια σαν να σε ξέρω χρόνια. Πώς; Δέν είπαμε ποτέ πάνω απο μία λέξη. Αγάπη είναι, είπε κάποιος. Μουσική, μουσική! φώναξα πίσω.Έτσι, πρέπει και εγώ να συνεχήσω να ψάχνω την μαγικη μου μελωδία. Μετά το σκοτάδι έρχεται το φώς, μετα την βροχή, τα χρώματα. Γι'αυτο, το τελευταίο τραγούδι θα ακούσω σε αυτη την μικρή και μοναχική μου ιστορία. Απο αύριο άλλη μουσική θα έρθει να γεμίσει τη ζωή μου. Ίσως δέν κρατήσω μέσα μου αυτο που κάποια άλλη θα μου δώσει και βρώ τη δύναμη τον κόσμο της να αλλάξω. Ίσως τι νότες που απο μέσα μου θα στάξουν να τις ακούσει και η ίδια.http://www.youtube.com/watch?v=M0IDiVQxZYg Μου έδωσες μουσική, γί'αυτο σου είμαι ευγνόμων. Τώρα ξέρω ποιός σε έχει δέι, ποιός σε έχει αισθανθεί, ακούγοντας τις νότες που άλλοι διαλέξαν να βάλουν στην σειρά. Λίγα τραγούδια είναι γραμμένα για εσένα. Όλα τα υπόλοιπα απλά σε ψάχνουν, όπως εγώ.Ίσως σε ξαναδώ κάποια στιγμή στο μέλλον, αλλά μέχρι τότε,σε ευχαριστώ για τις βελούδινες σου νοτες :) Τις κράτησα όλες και ας είναι λυπημένες.Ο ποιητής σου με τις νότες, ΜΥ.Γ: Όμορφες νεράιδες, ναι εσάς λέω, που δέν έχει γραφτεί αυτό για εσάς. Μην στεναχωριέστε, πάντα υπάρχει κάποιος που και για εσάς την μουσική θα γράψει και θα βάλει τις νότες σαν ντόμινο να πέφτουν στην σωστη σειρα. Δώστε προσοχή, την γή θα δείτε να αλλάζει την τροχια της στο άκουσμα σας. Και μήν χάνεστε, όχι έτσι απότομα. Γιατί την μελωδία μας αφήνετε μισή και τα τραγούδια μάς απλά σας ψάχνουν στις μουσικές τών άλλων.