ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να μοιραστώ μία εμπειρία που είχα πολύ πρόσφατα και ζητώ συγνώμη προκαταβολικά αν βγει μεγάλη η εξομολόγηση. Θα ήθελα πολύ να ακούσω τις απόψεις σας και αυτός είναι ένας από τους λόγους που θα γράψω αυτό που μου συνέβη, εδώ. Είμαι ένα άτομο πολύ αγχώδες. Το προηγούμενο διάστημα είχα στρεσσαριστεί πολύ με τη δουλειά μου αλλά και με με διάφορα οικογενειακά και προσωπικά ζητήματα. Για να μην μακρυγορώ, το στρεςς έτσι όπως το βιώνω αυτή την περίοδο, είναι κάτι που δεν μπορώ να διαχειριστώ μόνος μου. Εννοώ ότι όταν στρεσσάρομαι με πιάνει το στομάχι μου, ταχυκαρδίες και διάφορα άλλα σωματικά συμπτώματα. Γι' αυτό λοιπόν αποφάσισα να επισκεφθώ έναν ψυχολόγο ούτως ώστε να πάρω στήριξη και βοήθεια για να αντιμετωπίσω πιο δυνατός τα θέματά μου. Έκανα μια μικρή έρευνα στο ίντερνετ και βρήκα 5-6 ψυχολόγους στην περιοχή που μένω. Η αρχική ιδέα ήταν (και είναι ακόμα) να κλείσω ένα ραντεβού με τον καθένα, και στο τέλος να διαλέξω αυτόν ή αυτήν που πιστεύω πως πληροί όσο το δυνατόν περισσότερο ορισμένα κριτήρια ώστε να έχω τη μέγιστη βοήθεια και στο τέλος της γραφής, να είναι κάποιος ή κάποια που μου εμπνέει εμπιστοσύνη. Συνάντησα τον πρώτο ψυχολόγο, όλα καλά. Και εδώ αρχίζει το θεοπάλαβο που βίωσα. Καλώ την δεύτερη απ' τη λίστα μου (ήταν απόγευμα καθημερινής γύρω στις 7.30) ώστε να κλείσω ραντεβού. Αρχίζει να μου μιλάει τόσο απότομα που πραγματικά απόρησα. "Γιατί με πήρατε τέτοια ώρα?" "Ποιος σας έδωσε το τηλέφωνό μου?" "Δώστε μου όλα σας τα στοιχεία" "Τι ακριβώς πρόβλημα έχετε?" και ένα σωρό άλλες ερωτήσεις οι οποίες διατυπώνονταν με μια ένταση στη φωνή της που ήταν ανεξήγητη. Έμεινα άφωνος, της είπα ότι θα την καλέσω την άλλη εβδομάδα γιατί ταχα εκείνη τη στιγμή δε μπορούσα να μιλήσω. Φυσικά δεν είχα σκοπό να την ξαναπάρω τηλέφωνο γιατί μου φάνηκε αγενής και αντιεπαγγελματική. Και ήρθε η επόμενη εβδομάδα και με παίρνει αυτή τηλέφωνο (!). Εγώ δεν είχα αποθηκεύσει τον αριθμό της, και επειδή εμφανιστηκε άγνωστο νούμερο στο κινητό μου, ρώτησα ποιος είναι. Μου απαντάει με ύφος χιλίων καρδιναλίων "όχι ποιος, ποια! να μιλάμε και σωστά, έτσι?" Ποια είστε κυρία μου της απαντώ. Και αρχισε να φωνάζει ότι δεν την πήρα τηλέφωνο, και ότι είμαι αγενής και ότι δεν ξέρω να μιλήσω και μερικά άλλα απίστευτα! Της λέω κυρία μου δεν γνωριζόμαστε, δεν χρειάζεται να έχετε τόση εμπάθεια και ένταση, οκ από ό,τι φαίνεται δεν μπορούμε να συνεργαστούμε. Ε λοιπόν με είπε μαλάκα και μου έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα! Δεν πιστεύω ότι το έζησα εγώ αυτό. Για την ακρίβεια δεν πιστεύω ότι υπάρχει επαγγελματίας ψυχολόγος που μπορεί να δείξει τέτοια αντιμετώπιση. Λυπάμαι μέσα από την καρδιά μου τον κόπο της στα πανεπιστήμια. Λυπάμαι τα παιδιά της, αν έχει παιδιά. Λυπάμαι που κάποιοι άνθρωποι έχουν χειρότερα προβλήματα από τα δικά μου και τα μεταφέρουν σε όποιον βρεθεί μπροστά τους. Και επειδή λυπάμαι πραγματικά, δεν κρύβω ότι δάκρυσα, αν και σαφώς δεν αξίζει τον κόπο. Δεν έχασα το κουράγιο μου, θα βρω αυτό που ξεκίνησα να ψάχνω, απλά ήθελα να στείλω ένα μήνυμα στον κόσμο πως και το πιο παράλογο πράγμα να σας συμβεί, μη χάσετε το κουράγιο σας και κάνετε αυτό που πρέπει ώστε να είστε εσείς υγιείς και ήρεμοι. Μάνος, 33 ετών.