28.4.2017 | 18:39
Νιώθεις ακόμα κάτι;
Με μαύρα γράμματα στον πέτρινο τοίχο η φράση. Πάνω στη στροφή του δρόμου που ανοίγει και βγάζει στη θάλασσα. Κι εσύ να τρέχεις και η ματιά σου να πέφτει εκεί. Προσπαθείς να απαντήσεις. Τί αισθάνεσαι. Είσαι ακόμα άνθρωπος; είσαι αυτός που ήσουν ή έγινες κάτι που δεν αναγνωρίζεις; Κι όπως τρέχεις και ανασαίνεις ξέρεις ότι εκείνη και μόνο τη στιγμή είσαι ζωντανός. Μα σκέφτεσαι το πριν και το μετά. Σκέφτεσαι πως οι στιγμές που δε νιώθεις τίποτα έχουν αρχίσει να υπερισχύουν. Κάποτε ένιωθες πολλά, ένιωθες με ένταση. Και πια δε βρίσκει η καρδιά άλλη δύναμη. Κι όπως υπάρχουν άλλες λύσεις ενίοτε επικύνδινες για πρόσκαιρη χαρά, εσύ απλά κουνάς τα πόδια όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα.. ελπίζοντας να πιάσεις αυτό που σου ξεφεύγει τόσα χρόνια, να φτάσεις κάπου...
