ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χαμενος...πως δεν εχω λογια να περιγραψω τι νιωθω...ισως νιωθω πως κανεις δεν με εκτιμα, πως κανεις δεν με αγαπα, πως δεν εχω απο καπου μια πηγη τρυφεροτητας...ισως φταιω ο ιδιος...παντα φοβομουν τα δεσιματα...γιατι φοβαμαι την απορριψη...φοβαμαι να ανοιχτω, να δειξω ποιος ειμαι τι νιωθω...με εχουν χρησιμοποιησει πολυ και πλεον εχω απομακρυνθει απο καθε προσπαθεια για ραντεβου ή γνωριμια ή οτιδηποτε..νιωθω πως δεν θα χει νοημα γιατι ολοι οι ανθρωποι λενε ψεματα, και δεν ειμαι ουτε ο σουπερ κουλ τυπος ουτε ο πιο ομορφος ουτε αυτος που ξερει τα κολπα να κανει τους αλλους να κολλανεΦτανω στα 24 μου τωρα να καταλαβαινω πως με οσους "εμπλεξα", εδωσα τον εαυτο μου, αγαπησα, δοθηκα..κανεις δεν με ειχε ερωτευτει..και οταν σκεφτομαι τι μπορει να σκεφτονταν αυτοι για μενα...να με ανεχονταν μαλλον; να με ειχαν σαν καβατζα; σαν σιγουρακι; δεν ξερωΠαντως εδω και 1 χρονο μετα απο τις 2 τελευταιες μεγαλες απογοητευσεις ειμαι πολυ μονος...ξερω πως στην ηλικια μου ολοι κανουν γνωριμιες, διασκεδαζουν...εγω φετος εχω κανει 2 φορες σεξ ολο το χρονο κ αυτο δν ηταν τπτ σημαντικο..και ηταν τυποι που μετα χανονταν η που με θυμοντουσαν ξανα οταν μαλλον δεν ειχαν καποιον αλλο..δεν θελω να ειμαι η τελευταια επιλογη...και των ξενων ενταξει...αλλα ατομα που μου ειχαν πει πως μ αγαπουσαν που περναγαμε τις μερες μας μαζι μου φερθηκαν ετσι...τα 4 πιο σημαντικα ατομα στη ζωη μου..ολοι το ιδιο μετα απο λιγο καιροΚαι πλεον δεν ξερω...απλα καθομαι σπιτι, γιατι νιωθω πως κατι ειναι λαθος με εμενα, πως δεν ανηκω μαζι με τους αλλους..οπως οταν ημουν μικροςΠολυ βαρυς ο καιρος, κρατιεμαι με το ζορι...κανεις δεν το ξερει, ισως κανεις δεν ασχολειταιΟι φιλοι βρηκαν σχεσεις κτλ...εγω ξεχασμενοςΟλα καλα, ψαχνω δυναμη μονος αλλα δν την βρισκω πανταΕχω δωσει ολο το βαρος μου στην σχολη και τα παω πολυ καλα αλλα ξερω πως δεν φτανει αυτο για να κανει μια ζωη...παλια συνεχεια ημουν εξω, τωρα περιμενω πως και πως να αχισω τα μαθηματα, να εχω κατι να κανωΗ ζωη μου εξω απο εκει ειναι αδειαΠειτε μου κατι...