γιατί βρε πουλάκι μου … ; γιατί κάθεστε με ανθρώπους που δεν σας αξίζουν (δεν αξίζουν σε κανέναν γενικώς) και σας κακομεταχειρίζονται ; γιατί να μην τα καταφέρεις ; αν δεν τολμήσεις δεν θα μάθεις… μην παίρνεις στα σοβαρά τις μλκίες που σου' λεγε ο ηλίθιος… για να σε αναγκάσει να κάνεις οτι ήθελε σου τα' κανε όλα αυτά. σκέψου όμως πως τώρα που έφηγες από κοντά του ηρέμησες κάπως ακόμα και αν δεν είσαι σε θέση να το αισθανθεις για την ώρα, καθώς δεν τον έχεις πάνω απ' το κεφάλι σου να σε απειλεί και να κακομεταχειρίζεται... πρέπει πάντως να πάρεις τα μέτρα σου απέναντι σ' αυτό το κάθαρμα ωστε να μη φοβάσε να γυρίσεις πίσω στην πόλη σου αργότερα. δεν γίνεται να φοβάσαι να πας στους δικούς σου… το σκυλάκι είναι μεγάλη βοήθεια πάντως- θα το δεις με τον καιρό… και να είσαι σίγουρη πως το αν είσαι ικανή να φροντίσεις ένα σκυλάκι θα το δεις πολύ σύντομα… το πιθανότερο είναι ότι είσαι αλλά έχεις υποστεί τέτοια κακοποίηση που δεν πιστεύεις πια στον εαυτό σου… ένα ζώο όμως είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να μάθεις το τι είσαι ικανή να κάνεις...
16.2.2016 | 17:22
Νιωθω άχρηστη.
Ειχα σχεση απο τα 16 μου με εναν χειριστικό ανθρωπο ο οποιος μου ασκουσε βια και σωματικα και ψυχικα. Προσπαθουσα να το κρυψω απο τους γονεις μου γιατι δεν ηθελα να τους μπλεξω και στα 18 μου σχεδον-με αναγκασε- να μεινουμε μαζι.Ναι με εκβιαζε,με ειχε τραβηξει φωτογραφιες οταν ημασταν μαζι σε προσωπικες μας στιγμες οταν κοιμομουν και ελεγε οτι θα τις κοινοποιήσει. Οταν μειναμε μαζι δε με αφηνε να πηγαινω καν στους γονεις μου,παρατησα τη σχολη δε δουλευα και ημουν ολη την ημερα σπιτι.Τελικα ο θειος μου αφου του μιλησα ηρθε και με πηρε και πηγαμε στο χωριο μας εξω απο την Θεσσαλονικη οπου ακομα μενω και θεωρω οτι ειναι η καλυτερη λυση διοτι αν πηγαινα στους γονεις μου θα με έβρισκε και τωρα υπαρχει διαφορα 7ωρων απο την πολη μας. ο θειος μου με πηγε σε ψυχολογο η οποια μου ειπε οτι θα ειναι μια καλη λυση να υιοθετήσω ενα σκυλακι και ειδικοτερα ρατσας golden retriever τα οποια ειναι συνεχως χαρουμενα και ευτυχισμενα και μονο που υπαρχουν με τα αφεντικα τους. Το θεμα μου ειναι το εξης..νιωθω αχρηστη πλεον.Τελειως.Οτι δε μπορω να φροντισω ενα σκυλακι και θα μου πεθανει.Το εχω ηδη παρει και συνεχως ειμαι μαζι του και ειναι απιστευτα καλοκαρδο και φιλικο και πραγματικα το συνιστω ως την καλυτερη θεραπεία με κανει να απασχολω το μυαλο μου και δεν στεναχωριεμαι τουλαχιστον για τις περισσοτερες ωρες της ημερας.Αλλα ειμαι ικανη να φροντισω ενα σκυλακι; Η ολη κατασταση με χει κανει να μην πιστευω οτι μπορω να καταφερω τιποτα. Ολα μου τα ονειρα εχουν σβησει.Προφανως μεταγραφή δε μπορω να κανω για εδω απ τη σχολη μου γιατι σιγα μην με δεχτουν,ακομα και δουλεια που ψαχνω ο,τι και να βρω νιωθω οτι δε θα τα καταφερω..
2
