Το θέμα ήταν να του πρότεινες εξαρχής να κεράσεις φαγητό (μιας και είπες ότι πεινούσες) και όχι να περιμένεις να αρνηθεί αρχικά για να κάνεις κίνηση και να του πεις ότι τελικά -με τα χίλια ζόρια- θα κεράσεις εσύ. Είναι σαν να τον προσβάλλεις.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Το θέμα ήταν να του πρότεινες εξαρχής να κεράσεις φαγητό (μιας και είπες ότι πεινούσες) και όχι να περιμένεις να αρνηθεί αρχικά για να κάνεις κίνηση και να του πεις ότι τελικά -με τα χίλια ζόρια- θα κεράσεις εσύ. Είναι σαν να τον προσβάλλεις.
Συμφωνώ με τις παρακάτω απαντήσεις αλλά εκτός αυτού δείχνει μια μιζερια και μια τσιγκουνιά όλο αυτό. Κάποιος που σε νοιάζεται θα πάει να σου πάρει δύο πιτογυραρες να γουστάρεις αν δε μπορεί να κάνει ολόκληρο τραπέζι. Δε δείχνει νοιαξιμο αυτό που διάβασα. Και μην αρχίσεις να του κάνεις γκρίνιες. Αυτός είναι ο τύπος, ή σου κάνει ή δε σου κάνει.
Εάν ο χαρακτήρας του έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο που το μυαλό του και η συμπεριφορά του φτάνει ως εκεί , έτσι έχει το πράγμα. Μην το συνδέεις με το 'με αγαπα-δεν με αγαπά'. Αναγνώρισε απλά πως σε ξενερώνει αυτή η συμπεριφορά , δεν την βρίσκεις ελκυστική,αγαπητική , ικανοποιητική για τις ανάγκες σου ,ιδέες σου ,αξίες σου. Ναι τον αγαπάς οκ. Η συμβατότητα δύο ανθρώπων είναι άλλο όμως. Έχει να κάνει με το αν μπορείτε να είστε ο αληθινός εαυτός σας και αυτό να τυχαίνει αυθόρμητα να καλύπτει τις ανάγκες του ενός κ του άλλου. Ό,τι κάνει αυτός είναι πληροφορίες που συλλέγεις για εκείνον, για το ποιόν του. Μην το στρέφεις προς εσένα,σκέφτεσαι ότι δεν σε αγαπά και σε στεναχωρείς, γιατί βουλιάζεις στο συναίσθημα και δεν βλέπεις και καθαρά έτσι με λογική . Δεν σε βοηθάει κάπου. Έχεις ανάγκες: να νιώθεις ότι αγαπιέσαι, ότι σε σέβονται κ σε νοιάζονται. Πήρες ένα δείγμα λοιπόν ότι αυτός δεν μπορεί να καλύψει αυτή την ανάγκη. Από κει και πέρα κάνε ό,τι θες με αυτή την πληροφορία. Γενικότερα να πω πως ένας άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του μένει εκεί που μπορεί να καλύψει τις περισσότερες ψυχικές του ανάγκες. Αν για την αγάπη θυσιάζουμε την ψυχική μας υγεία τότε δεν είναι ακριβώς αγάπη αλλά μία προσκόλληση.
Λεω οτι τελικα η ηλικια δεν δηλωνει και την ωριμοτητα!
λέμε πως γ λόγους αυτοσεβασμού σου δεν θ έπρεπε ν αναρωτιέσαι γ τον "πατατάκια" Ανεξάρτητα τ ποιός θ πληρώσει, την απάντηση στο δυο μέρες νηστική: "φάε πατατάκια" μόνο ουγκανος/η τ δίνει Τέτοιο τύπο θες γ γκόμενο?
Ακριβως. Ακομα κι ο ιδιος να πληρωνε, δεν ειναι ωραια απαντηση. Για φαντασου μεθαυριο να εχει ενα σοβαρο προβλημα πχ υγειας κ να της λεει "δεν εχεις τπτ- παρε μια ασπιρινη"