ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

απο τον φιλο μου γιατι θελω να του μιλησω για αυτα που σκεφτομαι αλλα δε μου βγαινει πλεον μαζι του.. νιωθω οτι δε με κανει να του ανοιχτω και ολη την ωρα ειναι κουρεασμενος απο τη δουλεια.απο την οικογενεια μου γιατι ο αδερφος μου κανει χορτο και εγω πηγαινω στο κεθεα γιατι ξερω οτι λογικα δε θα στανματησει εδω.οι γονεις μου το ξερουν και αντι να κανουν κατι δε κανουν τιποτα απλα χαζογελανε μεταξυ τους και θεωρουν οτι αφου πηγαινω εγω εκει θα το λυσω εγω.τους εκανα κουβεντα οτι μονη μου δε μπορω να κανω τιποτα αλλα δε καταλαβαινιουν.στον αδερφο μου προσπαθω να μιλησω να του πω οτι ξερω για αυτον και πηγαινψω εκει αλλα δε βρισκω το κουραγιο.(εδω ειναι το σημειο που εχω απογοητευτει απο εμενα).σκεφτομαι να σταματησω να προσπαθω για την οικογενεια μου και απλα να βρω μια δουλεια και σιγα σιγα να σηκωθω να φυγω απο εδω και να προσπαθω με τη σχολη μου μπας και φυγω για ερασμους...δε ξερω τι αλλο να κανω πραγματικα...