ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα...Δεν θα σας κουράσω πολύ, θα τα πω συνοπτικά.Είμα 18 χρόνια παντρεμένη, 37 ετών με 3 παιδιά.Ο άντρας μου είναι το πρόβλημα....Γενικά δε μας δίνει σημασία(πχ αν χρειαστώ κάποιο φάρμακο για τα παιδιά ή το πιο απαραίτητο φαγητό..παντα βρίζει και φωνάζει). Εμένα με υποτιμάει, να φανταστείτε δε κάνουμε ούτε έρωτα. Κοιμόμαστε χώρια με τη δική του θέληση. Δεν έχουμε καν κρεβάτι αλλά ούτε και δωμάτιο(τραβάμε τα έπιπλα και φουσκώνουμε στρώμα, στο οποίο κοιμάται μόνος).Δε γνωρίζει τη λέξη σεβασμός. Νιώθω μοναξιά και ατυχία. Δε μπορώ δυστυχώς να χωρίσω γιατί οι γονείς μου είναι αδιάφοροι και εγώ κατά καιρούς πέφτω σε κατάθλιψη. Εχω πολλές αυπνίες και αυτή η κατάσταση με έχει 'αρρωστήσει'. Δεν έχω άλλες αντοχές, βέβαια δε σας γράφω πολλά...σας έδωσα ενα μικρό παράδειγμα. Είναι τόσα πολλά που έχω μπλοκάρει..