ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ντρέπομαι λίγο που γράφω εδώ για κάτι τέτοιο αλλά νιώθω χάλια και δεν ξέρω τι να κάνω. Μόλις μου επιτέθηκε λεκτικά ο πατέρας μου με έναν απίστευτο τρόπο λέγοντας ότι είμαι αχάριστη, πως δεν εκτιμώ τίποτα και πως φταίω εγώ για όλα. Μόνο που δεν έκανα κάτι πραγματικά. Είμαι γυναίκα πάνω από 30, βρέθηκα πίσω στην Ελλάδα αναπάντεχα (ανεργία και διαζύγιο στο εξωτερικό) και μένω στο σπίτι που οι γονείς μου είχαν φτιάξει για μένα (δεν το ζήτησα εγώ, ούτε ποτέ το εκμεταλεύτηκα, αντίθετα δεν το θεώρησα ποτέ μόνο δικό μου) Τους ευγνομονώ για ένα πιάτο φαί που μου προσφέρουν αλλά εκείνοι βρίσκουν σε μένα όλο αρνητικά. Δεν έχω δουλειά ακόμα (αλλά έχω κάποια χρήματα) και το πρόβλημα προέκυψε γιατί αναγκαστικά θα έρθει κι ο αδελφός μου να μείνει μαζί τους (ανεργία και διαζύγιο επίσης).Στην αρχή προσφέρθηκα να μείνει μαζί μου αλλά εκείνος είχε κάτι τρελές απαιτήσεις (αγορα νέων επίπλων κλπ) και τελικά θα μείνει κάτω μαζί τους. Ηθελα μόνο να με σέβονται και πήρα το μέρος τους πολλές φορές γιατί έχουν κάνει πολλά για μας και το εκτιμώ αλλά ένιωσα άσχημα που έβλεπα να κάνουν διάκριση ανάμεσα στα παιδιά τους. Αλλά όταν προσπάθησα να κρατήσω μια στάση ψύχραιμη με κατηγόρησαν ότι εγώ δημιουργώ όλα τα προβλήματα (!) και πως θα έπρεπε να ντρέπομαι (!) Τι έκανα; Νιώθω τόσο άσχημα που δεν έχω δουλειά και σχεδόν δεν χαλάω χρήματα για να μου μείνουν. Και δεν ζήτησα τίποτα απ' τους γονείς μου τόσα χρόνια κι αυτοί από πάνω με κατηγορούν που είχα την ατυχία να επιστρέψω εδώ; Δεν ξέρω ποια θα ήταν μια σωστή στάση αλλά γιατι πρέπει εγώ να πληρώνω για πράγματα που δεν ζήτησα; Τόσα χρόνια η ίδια ιστορία, ακόμα κι αν άλλαξα εγώ, εκείνοι δεν αλλάζουν!