ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μεγάλωσα το γιο μου μόνη μου. Ο πρώην άντρας μου μας παράτησε και πήγε να κανει τη ζωη του από τότε που το παιδι μου ηταν 5 ετων. Τον έφτασα 18. Τον μεγάλωσα με ένα σωρό στερήσεις. Στερηθηκα και εγω και εκείνος. Για καλή μου τυχη το παιδί μου ήταν καλός μαθητής. Τον αγαπούσαν όλοι. Στις πανελλήνιες εξετάσεις περσι το καλοκαίρι αρίστευσε. Και δήλωσε πρώτη σχολή την Ευελπίδων. Σχολή δύσκολη. Τον πήγα πριν δυο εβδομάδες περίπου και όλα φαινόντουσαν παραμυθενια. Καλώς ήρθατε παιδιά καλά λόγια σε εμάς τους γονείς. Και όταν φύγαμε και έκλεισαν οι πόρτες η ζωή των παιδιών εγινε δυσκολη. Γυμναστικές τρεξίματα χαμός. Τι θες θα μου πειτε. Αξιωματικος θα γινει όχι μοδίστρα. Μέχρι στιγμης μάθαινα ότι κάθε μέρα κάποια παιδιά δεν άντεξαν και έφυγαν. Παρακαλούσα να πάρει την απόφαση και ο δικός μου γιος και να φύγει να ξανάρθει στο σπίτι. Κάτι θα βρίσκαμε να κάνει. Εχθές είχε επισκεπτήριο. ¨Εβλεπα οικογένεις να πηγαίνουν στα παιδιά τους να τα βλέπουν να τα γεμίζουν φιλια και δώρα κι εγω ημουν μονη μου να τον περιμενω με ένα πακέτο μπισκότα. Τον ειδα, Είχε μαύρους κύκλους κατω από τα μάτια του. Πονούσε ο αγκώνας του από τις κάμψεις. ¨Ηθελα να τον παρω αγκαλιά αλλά ντρεπομουν τους άλλους γονείς. Ήθελα να εχω χρηματα να του αφήσω αλλά ειχα μονο 50 ευρω. ΤΟ παιδι μου μου εδωσε τα150 ευρω που τους εδωσαν σα μισθό. Του είπα "αγορι μου αν δεν μπορείς φύγε θα ξαναδώσεις. Και μου απάντησε : και τι θα κάνω ρε μανα; θα ξαναρχισω να μοιράζω φυλλάδια;" Νιώθω απαίσια. Εγώ κάθομαι στον υπολογιστη στο σπιτι μου και το παιδι μου υποφέρει. Χάλια.Καλή δύναμη παλικάρι μου.