ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ενώ σαν άτομο έχω μια υγιή, αυτοείκονα, μου λείπει αυτοπεποίθηση όσον αφορά την σχολή μου. Θεωρώ ότι άρχισα λιγάκι στραβά, γιατί πέρυσι που ημουν πρώτο έτος, εξαιτίας ενός προσωπικού θέματος που αντιμετώπιζα και με είχε επηρεάσει αρκετά, το διαβασμα μου δεν ήταν το αποδοτικότερο. Παρακολουθούσα ανελλιπώς απλά όταν γυρναγα σπίτι το μυαλό μου ηταν off. Εν τέλει χρωστάω μόνο δύο μαθηματα γιατι το καλοκαίρι σκίστηκα στο διαβασμα. Τωρα στο δευτερο έτος είμαι πολυ πιο οργανωμενη, αλλα μου έχει μείνει ενα αγχος, οτι δεν ειμαι αρκετά καλή, η ότι πάλι κάτι θα προκύψει και θα τα θαλασσώσω. Αναποφευκτα συγκρίνομαι με συμφοιτήτες μου οι οποιοι τα πάνε καλύτερα και νιώθω κομματάκι μειονεκτικά. Το αντικείμενο δεν ειναι ευκολο και δεν ειμαι και το πιο κοφτερό εργαλείο καθώς το μυαλό μου συχνά κολλάει. Πάω με την ψυχολογία του ηττημένου, γιατι αν και εχω διαθεση να κατσω ωρες να ξεστραβωθώ , λεω στον εαυτό μου ότι δεν θα καταλάβω τίποτα. Μετα αγχωνομαι για τους βαθμους μου και το πως αυτο θα επηρεασει τις μελλοντικες προοπτικες μου... Επίσης αγχωνομαι παρα μα παρα πολυ, διοτι η οικογενεια μου ειναι στενα οικονομικα και περιμενουν πραγματα απο μενα. Κατανοώ ότι πρέπει με μικρα βηματα να χτισω αυτοπεποιθηση οσον αφορα αυτο που κανω, αλλα αυτην την στιγμη με τα μαθήματα να τρεχουν και εγω να τρέχω για να μην μεινω πισω, μου φαινεται δυσκολο αυτό. Καμιά πρόταση;