ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...όταν δεν κοιμάται ο εκάστοτε σύντροφός μου στο σπίτι μου. Κοιμάμαι πιο άνετα, ξυπνάω πιο ξεκούραστη και όχι σαν ζόμπι, έχω χρόνο το πρωί να ετοιμάστω για όλη την ημέρα που θα την περάσω στο γραφείο και να μην τρέχω σαν την τρελή με το μάτι μισόκλειστο και έχοντας ξεχάσει τα μισά μου πράγματα πίσω. Επιπλέον, πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί να αποφασίσω να συγκατοικήσω με κάποιον εάν δεν μου παρέχει και κάτι άλλο πέρα από το ερωτικό κομμάτι. Οι δύο τελευταίες σχέσεις μου, ενώ έμεναν ουσιαστικά στο σπίτι μου τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας, δεν προσέφεραν κάτι μέσα στο σπίτι. Δεν προλάβαμε να φτάσουμε στο σημείο να έχουν δικά τους κλειδιά γιατί η συμπεριφορά που έβλεπα δεν μου άρεσε. Έτρωγαν, έπιναν (με τρομακτική άνεση) σε και ούτε μια συμβολική αντισταθμιστική κίνηση δεν έβλεπα (ένα λουλούδι, μια βόλτα έξω που θα κεράσουν αυτοί ή κάτι τελοσπάντων). Και δεν είναι το ίδιο να μαζεύεις σπίτι που ουσιαστικά μένουν 2 άνθρωποι, ούτε να ψωνίζεις για 2. Δεν είναι μόνο τα έξοδα, είναι και η κούραση. Αναρωτιέμαι αν είναι φυσικό να είναι έτσι τα πρώτα στάδια της συγκατοίκησης (μιλάμε για μήνες μέσα στη σχέση). Αν ναι, δεν μου φαίνεται πολύ δίκαιο.