ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από την ώρα που ξυπνάω μέχρι την ώρα που θα κοιμηθώ κάνω συνέχεια τις ίδιες σκέψεις. Δεν έχω δίπλωμα οδήγησης, δεν έχω πτυχίο, δεν έχω δουλειά, είμαι 22 και μένω με τους γονείς μου, δεν έχω φίλους, δεν είμαι επικοινωνιακός, είμαι μνησίκακος, ζηλεύω τους πάντες, δεν έχω ούτε και είχα ποτέ κοπέλα, το μεγαλύτερο ξενύχτι μου ήταν μέχρι τις 22:00, δεν έχω θέληση, όνειρα, το μόνο που κάνω είναι να σαμποτάρω συνέχεια τον εαυτό μου. Είμαι γενικά ένας μηδενιστής. Δεν βρίσκω νόημα πουθενά. Όλα τα ξεφτιλίζω μέσα στο μυαλό μου. Δεν θεωρώ σημαντικό τίποτα. Περπατάω σαν βλάκας. Πόσες φορές έτυχε κοπέλες στον δρόμο να με κοιτάνε και εγώ να γυρνάω το βλέμμα μου με απάθεια. Πως τα καταφέρνουν ορισμένοι και δεν έχουν τέτοια υπαρξιακά; Προσπάθησα να βρω τις αιτίες. Έκρυψα οτιδήποτε είχε σχέση με την θρησκεία, άλλαξα θέση στα πράγματα μέσα στο σπίτι αλλά καμία διαφορά. Το μόνο που κατάφερα ήταν να ξεκινήσω το αλκοόλ. Ποιος εγώ. Που στο "αλ" και μόνο γινόμουν πυρ και μανία. Υπάρχει κάποιος που είναι το ακριβώς αντίθετο από εμένα για να μου πει πως τα έχει καταφέρει;