31.5.2018 | 15:39
Νιωθω μια ντροπή
Που με πνίγει.Ένας φαύλος κύκλος.Ξερω πως όλα είναι στο μυαλό μου.Οταν δεν σκεφτομαι πολυ όλα ρέουν φυσιολογικά αλλα πρέπει συνεχώς να με συμβουλεύω πρωτα.Παλαιπτερα τα εβλεπα πιο ρεαλιστικά αλλα παρ ολα αυτά στο τέλος με νικούσε το ίδιο μου το συναίσθημα.Και τώρα;εχω πνιγεί στο συναίσθημα.Ειχα φίλους και καποιες απογοητεύσεις δεν μ'αφηνουν να χαρώ όπως πρωτα.Ειχα σχέσεις και πάλι απογοήτευση.Αυτό που καταβαθως αισθάνομαι είναι ότι δεν μπορώ να βρω τη σιγουριά μου σαν ανθρωπος.Να σταματήσω να σκεφτομαι αρνητικά.Με αποτέλεσμα να φορτώνω τον εαυτό μου και να μην μπορώ μα χαλαρώσω με τους άλλους.Πηγα σε ένα ψυχοθεραπευτή και με συμβούλεψε πως πρέπει να ξαναρχίσω.Να ξανά ρισκάρω.Να ζήσω.Δεν θεώρησε ότι ότι εχω κάτι πολυ ανησυχητικό.Ξερω πως το μυαλό μου τα γιγαντώνει.Μου είπε να ξεκινήσω από σήμερα κι ολας να αλλάζω ότι δεν μου αρέσει.Στον εαυτό μου και στη ζωή μου.Μου άρεσε πολυ που μοιράστηκα τις ανησυχίες και τις σκέψεις μου γιατι ηθελα να τα πω σε κάποιον που δεν με ξέρει,που θα με αντιμετώπιζε πιο λογικά και όχι με τον τρόπο που με συνήθισαν οι δικοί μου και για χρόνια τώρα νιωθω πως μου χάιδευαν τα αυτιά.Και πάλι ενώ στην επίσκεψη εκεί ενώ μου είπε ότι φταει η υπέρ ανάλυση μου και ενώ μου έδωσε καποιες συμβουλες και δεν θεώρησε ότι πρέπει να ξαναπάω άμεσα,εγώ αισθάνομαι ότι δεν πρόλαβα να δώσω ακριβής και σαφής εικόνα.Ειπα για παράδειγμα κάποιους λόγους που με έκαναν να βλέπω τα πράγματα αλλιώς αλλα δεν νομίζω πως με μια φορά μπόρεσε να δει ή να εκφράσω σε σημαντικό βαθμό ότι στην μεγαλύτερη φάση της ζωής μου δεν πίστευα αρκετά σε μένα.Σιγουρα εχω πετύχει πράγματα στο παρελθόν που δεν θυμίζουν σε τίποτα έναν αδύναμο άνθρωπο αλλα παντα κατεβαλλα τεράστιες προσπάθειες γι'αυτα που σε άλλους φαντάζουν αυτονόητα.
0