ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο φιλος μου οταν μαλωνουμνε μου λεει τραγικα πραγματα. Οτι ειμαι αχρηστη, οτι σπαταλαω το χρονο μου στο πσ, οτι δεν προσπαθω για να πετυχω...σε ενα βαθμο εχει δικιο, δεν προσπαθω οσο πρεπει. Αλλα εχω πολυ καλη δουλεια και εχω τρια πτυχια οπου το τριτο αργησα 6μηνες να το τελειωσω. Θελω να πω μ αυτο οτι εχω δουλεψει πολυ στη ζωη μου κι εχω κανει θυσιες αρκετες. Παρολα αυτα δεν εχω καταφερει τη δουλεια στην οποια στοχευα κι εκει ισως εχει δικιο οτι δεν προσπαθω. Απο την αλλη ομως μου λεει οτι βαζω τη δουλεια μου πλανω απο ολα και ειμαι αρρωστη...Δουλευω 8-9 ωρες τη μερα σε δουλεια απαιτητικη, σε ρυθμους γρηγορους κι επειτα γυρναω σπιτι λιωμα...θελω να χαζολογησω στο τηλεφωνο με τις φιλες μου δεν μπορω να κανω αυτο που πρεπει για ν α πφοχωρησει η κξαρφιερα μου. Νιωθω τυψεις, ομως δε δουλευω απο χομπυ αλλα απο αναγκη για βιοπορισμο. Εννοειται πως δινω βαρυτητα στη δουλεια μου, ασχετως που δεν ειναι ονειρικη, ειναι αυτη που μνε ταιζει κ το σεβομαι αυτο. Κι εγω τον στολιζω οταν μαλωνουμε. Γενικα εχοκυμε θεματα καριθερας κι ανταγωνισμου και οι δυο. Κυριως αυτος νιωθω οτι εχει ενα συμπλεγμα κατωτεροτητας. Το βγαζει συνεχεια, πολλες φορες ακομα κ γιατι η οικογενεια μου ηταν ευπορη ενω εκεινος μεγαλωσε με πολλες δυσκολιες. Μου το πεταει συνεχεια. Με στεναχωρερι πολυ αυτη η κατασταση. Εχω αναγκη να ειμαστε καλα...