ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα, Φέτος γνώρισα ένα παιδί στην σχολή μου. Από την αρχή φενοταναι πως υπήρχε μεγάλη χημεία μεταξύ μας. Όπου και να ήμασταν συνεχώς κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον και προσπαθούσαμε συνεχώς να βρούμε ευκαιρία για να μιλήσουμε . Ο καιρός περνούσε και νόμιζα πως δεν θα γίνει κάτι μεταξύ μας . Είτε θα μιλούσαμε για την σχολή η για αλλα ασήμαντα πράγματα. Εκεί που είχα χάσει κάθε ελπίδα επιτελούς έκανε το πρώτο βήμα. Αρχισαμε να μιλαμε καθε μερα μεσω μηνυμάτων λογο πως εκεινη την περιοδο ειμασταν μακρυα λογο γιορτων. Καναμε σχεδια για οταν βρεθουμε, μου ειπε πως ενιωθε πολλα για μενα και δεν ηξερε πως να κανει το πρωτο βημα. Με τα πολλα και τα λιγα γιναμε ζευγάρι. Ολα ηταν τελεια, ημασταν ολη μερα μαζι, βγαίναμε, μου εδειχνε συνεχως πως ηταν ερωτευμενος μαζι μου οπως και εγω. Το προβλημα μου ειναι πως νιωθω πως κατι εχει αλλαξει. Οταν το συζηταω μαζι του παντακαταλιγουμε πως ειναι στο μαυλο μου. Απο εκει που μου εστελνε συνεχως μηνυματα τωρα μπορει να περασει και μια μερα χωρις να μου στειλει εστω να δει αν ειμαι καλα. Εκεινος μου λεει παντα δλδ μονο αν σου στελνω συνεχεια συμενει πως ενδιαφέρομαι? . Δεν βγενουμε σχεδον ποτε μονοι μονο αλλα με παρεα. Δεν τον βλεπω τοσο συχνα περισσοτερο στην σχολη. Περα απο αυτα οταν βρισκομαστε ειναι παντα γλυκος και τρυφερος μαζι μου και μου εξηγει πως ανυσηχω χωρις λογο. Ποια ειναι η γνωμη σας ? εχετε περασει κατι παρόμοιο ? μηπως εχω πολλες ανασφαλιες ?