ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και εφτασα σε μια ηλικια π ευθυς συνειδητοποιησα πως τ εχω ολα... λεφτα, λιγους αλλα καλους φιλους, σπουδες (τμημα και πολη π ζουσα για να πετυχω)... τι μου ελειπε?! να βρω τον εαυτο μου... η αθηνα αναμφιβολα με βοηθησε, απο μια κλειστη κοινωνια οπως εκει π εμενα, σε αμεση μεταβαση στην πρωτευουσα δεν εινια και λιγο! βρηκα τον χαμμενο μου εαυτο, που 18 ολοκληρα χρονια εψαχνα να βρω... αλλα καπου τον εχανα! πηρα την αποφαση να συμβιβαστω στην ιδεα πως ΟΚ ειμαι γκει! δεν ειμαι αρρωστος, δεν εχω σκοπο να βλαψω καποιον, αλλα να ζησω καθως εγω επιθυμω.. ζω για μενα! :) εκανα την πρωτη μ "σοβαρη" σχεση, μου βγηκε σε καλο εν μερη, αλλα με πονεσε πολυ... πιεση απ τη μερια μ, αδιαφορια απ τ μερια του! δε θελει και πολυ.. τυπικα ειμαστε ακομα μαζι, αλλα ολα ειναι αερουμενα πλεον, εχω ν τον δω 1μηνα κοντα καθως επεστρεψα στα πατρια εδαφη μου..κλειστο πανεπιστημιο, κυριγμα απο γονεις!! μη εχοντας αλλη επιλογη λοιπον, επεστρεψα!! κατα τν διαμονη μ στην αθηνα βρεθηκα στην αναγκη να καταγραψω τον εσωτερικο μ επιτελους κοσμο σε ενα χαρτι... σε ενα τετραδιο για την ακριβεια, το οποιο τετραδιο ολως τυχαιως βρεθηκε στην βαλιτσα μ και χωρις ν το καταλαβα στα χερια του πατερα μ!! εκει ειπα πως ολα τελειωσαν.. δεν εχει νοημα να ζω πλεον! αλλα ψεμα στο ψεμα μπαλωσα καπως την κατασταση!! ηταν μαλλον η ωρα π πραγματι επρεπε ν πεσουν αληθειες, αλλα φοβηθηκα... λογικο αλλα καθολου σωστο!! αρχισα ψυχαναλυση... δε θα τρελαθω ειπα! μ βγαινει σε καλο κατα καιρους αλλα με τ σκεψη μ καρφωμενη στ ατομο αυτο, πως ν συνεχισω... τελικα συνειδητοποιησα πως μονος τον εαυτο μου εχω, και αυτος θα μ φτασει ψηλα! τον εαυτο μου και την ξαδερφη μ που χωρις αυτη δεν ξερω τι θα εκανα!! προσποιουμαι πως ειμαι καλα, αλλα φαυλες ελπιδες... μεσα μ νιωθω νεκρος, οχι τοσο με την ελλειψη του συγκεκριμενου ατομου απο διπλα μ, αλλα με την ελλειψη του ιδιου μου του εαυτου! ΠΟΝΑΩ συνεχως, αλλα νιωθω δυνατος και θα το ξεπερασω... απλως πρεπει ν ξεχασω!! Α! δεν εφταναν ολα αυτα... πριν μερικες ωρες εμαθα πως ο πατερας μ χειρουργειται στα μεσα της εβδομαδας, η πετρα του σκανδαλου ηταν αυτη!! προς την αυτοκτονια οδευω καθως καθε ατομο στη θεση μ θα σκεφτοταν πως η αρρωστια αυτη στο σικωτι του προεκυψε απο στεναχωρια μ τα οσα εμαθε!! δεν ξερω αν οντως αξιζει να ζω με ολα αυτα, ή καποιος με δοκιμαζει για να φτασω ψηλα!! καθως οπως διαβασα προσφατα, ο ανθρωπος για να φτασει ψηλα πρεπει ν παρεο φορα απ τον πατο της κολασης! ο χρονος θα το κρινει... αλλιως :) δεν ξερω αν θα αντεξω!