ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιωθω ενα απαισιο ατομο διοτι 'αγνοω' μια συμμαθητρια μου που προσπαθει να ξανα γινει φιλη μου. Το ξερω οτι αυτο που κανω δεν ειανι σωστο και δεν ειμαι περηφανη για αυτο αλλα θα ο λογος ειναι οτι εχει προφανες ψυχολογικα προβληματα με πολλα θεματα θυμου σε πολυ ασχημο σημειο (μια φορα την ρωτησα κατι και με διαολοστελνε και χτυπαγε τα πραγματα στην μεση του δρομου) αλλα σου δινει αρνητικη ενεργεια διοτι συνεχως μιλαει για τα μαθηματα και για τα φροντηστηρια...εκτος απο αυτα δυστηχως η προσωπικοτητα της δεν με ελκυει για να γινω φιλη της διοτι λεει αποτυχημενα αστεια και κανει βλακειες προκειμενου να τραβηξει προσοχη. Εχει κοπελες που μιλαει αλλα οχι πολλες και ουτε σταθερες, νιωθω απαισια που την 'διωχνω' αλλα εδω και χρονια αντιμετοπιζω ψυχολογικα προβληματα στο οικογενειακο περιβαλλον αλλα και προσωπικα μου (καταθλιψη,χαμηλη αυτοπεποιηθηση) και δεν μπορω να αντεξω εναν ανθρωπο που επανελλημενα ενω του εχεις μιλησει στο παρελθον εκνευριζεται με το παραμικρο και τα κανει ολα μπουρδελο δημοσιως χωρις να σεβεται τον αλλον. Εχω προσπαθησει πολλες φορες να κατανοησω και να βαλω στην ακρη την συμπεριφορα της αλλα ειναι δυσκολο. Εχω αποφασισει να την απομακρυνω οσο πιο πολυ και να της ξεκαθαρισω οτι δεν ειμαστε κοντινες φιλες και ας με κανει κακο ανθρωπο.