ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 20 ετών, νιώθω ομοφυλόφιλος και ζω σε επαρχία . Τους τελευταίους μήνες είμαι αρκετά νταουν θα έλεγα. Νιώθω το πιο ανέραστο άτομο. Δεν είχα ποτέ εμπειρία με άτομο ίδιου φύλου. Ανέκαθεν υπήρχε φλερτ από κοπέλες με τις οποίες ξεκινούσε ως παρέα και με μερικές κατέληγε σε κάτι παραπάνω πάντα όμως με την δική τους πίεση. Ημουν δειλός. Δεν ξέρω γιατί της κορόιδευα. Ίσως γιατί ήμουν στερημενος και επέλεξα έστω και αυτή την δίοδο. Δεν μπορούσα να λειτουργήσω αν δεν πιω γινόμουν κουρουμπελο και πάλι δυσκολευομουν γιατί δεν το γούσταρα. Πλήγωσα αυτές τις κοπέλες που δεν ήμουν ειλικρινής και τις γαμισα στην ψυχολογία με την απόρριψη, ενώ μου φέρθηκαν καλύτερα από τον καθένα. Την μία ήταν το πρώτο άτομο που μίλησα για την μίλησα για την σεξουαλικοτητα μου και ο μαλακά πήγα έκανα κάτι με την άλλη και της το είπα idk γιατί, απλά λέω μαλακιες πριν μιλήσω. Νιώθω απαίσια. Αν με καρφώσει παραέξω θα έχει δίκιο . Με έλεγαν ο κύκλος μας γιατι δεν ήθελες την κοπελα, είσαι μαλακας, μέχρι που τις μίλησα σε 2 κοπελες. Η μία μάλιστα πρότεινε να δοκιμάσουμε σχεση ξέροντας την κατάσταση μου και ακόμα το μετανιώνω που αρνήθηκα και δεν προσπάθησα να μπω σε μια σχέση για πρώτη φορά, ασυνήθιστη για πολλους. Οι φίλοι μου είναι τέρμα ομοφοβικοι και ξέρω ότι αν τους το πω δεν θα θέλουν να κάνουν παρέα με έναν "πουστη" και γενικά ζω σε μια φυλακή που την δημιούργησα ο ίδιος στον εαυτό μου. Κάθε μέρα που μενω με αυτόν το κύκλο νομίζω δεν θα ζω όπως θέλω να είμαι. Έχω απορρίψει πολύ αγάπη από άτομα που δεν μπορούσα να την επιστρέψω και όλο αυτό μου έχει γυρίσει σε κατάθλιψη.