29.5.2013 | 13:10
Ν.Καββαδίας
Λένε γιὰ μένα οἱ ναυτικοὶ ποὺ ἐζήσαμε μαζὶπὼς εἶμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο,πὼς τὶς γυναῖκες μ᾿ ἕνα τρόπον ὕπουλο μισῶκι ὅτι μ᾿ αὐτὲς νὰ κοιμηθῶ ποτέ μου δὲν πηγαίνω.Ἀκόμα, λένε πὼς τραβῶ χασίσι καὶ κοκό,πὼς κάποιο πάθος μὲ κρατεῖ φριχτὸ καὶ σιχαμένο,κι ὁλόκληρο ἔχω τὸ κορμὶ μὲ ζωγραφιὲς αἰσχρές,σιχαμερὰ παράξενες, βαθιὰ στιγματισμένο.Ἀκόμα, λένε πράματα φριχτὰ πάρα πολύ,ποὺ εἶν᾿ ὅμως ψέματα χοντρὰ καὶ κατασκευασμένα,κι αὐτὸ ποὺ ἐστοίχισε σὲ μὲ πληγὲς θανατερὲςκανεὶς δὲν τό ῾μαθε, γιατὶ δὲν τό ῾πα σὲ κανένα.Αυτο το μυστηριο του και ταυτοχρονα η θλιψη και η μοναξια που εκφραζει ειναι ερωτας..
