ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
4.11.2015 | 14:26

Νοοτροπίες

Σήμερα θέλω να γράψω γιατί είμαι απογοητευμένη. Είμαι σταθερά εργαζόμενη είμαι από τους τυχερούς....(μπλα μπλα μπλα)Το πρόβλημα μου και η απογοητευση μου οφείλεται στο γεγονός ότι όοοοοσο και να δουλευεις μερικές φορές όσο και να προσπαθείς ότι και εάν κάνεις μπορεί και να μην βρεις το καταλληλο αντάλαγμα ή την αναγνωρίση που σου αρμόζει...ισως να μειώσουν και τον μισθό ίσως να σου κάνουν καψώνια ίσως να πρέπει να ρίχνεις τον εγωισμός σου κι άλλο...και στο τέλος να λες και ευχαριστώ.και το ερώτημα που θέλω να θέσω είναι το εξής: Για ποιο λόγο δουλευοντας σε εταιρίες πολυεθνικές να υφίστασαι αυτο τον πόλεμο ή για ποιο λόγο πρέπει να στεκεσαι ακούνητος και πειθαρχιμένος λέγοντας και ευχαριστώ... για να ζήσω; Σε τι κράτος και με ποια υποδομή;Και καταλείγοντας...πιστευεται φτιάχνεται ποτέ αυτή η γαμωχώρα; ή ουσιαστικά η νοοτροπία φύγε για να σωθείς ποτέ δεν άλλαξε τίποτα στέκει εκεί και μας οδηγεί στη φυγή; Και εάν μέναμε ίσως να φτιάχναμε κάτι. Προσέξτε όχι να αλλάξουμε κάτι αλλά να φτιάξουμε κάτι...ότι εχει απομείνει από το ρημαδιό..Δεν είμαστε ούτε παιδιά που βιώσαμε πείνα, ούτε παιδιά που βιώσαμε χούντα ούτε παιδιά αντιπολιτευσης. Είμαστε παιδιά που μας έγινε ο κώλος τόσος με το συμπαθιο γιατί μεγαλώσαμε κακομαθημένα και καθόμαστε και κλαιγόμαστε...επειδή η μαμά και ο μπαμπάς δεν μας τα ειχαν έτοιμα...και δεν είδαμε το παραμυθάκι που ονειρευόμασταν ότι θα είχαμε βλέπωντας αμερικάνικες σειρές και φθονώντας υπερβολικά τους έξω τους ευρωπαίους κλπ κλπ...Και ρωτάω γιατί φευγεται για την καλύτερη ζωή; για τις καλυτερες υποδομές; δεν είναι λίγο "παλιακή η νοοτροπία"; Εάν μπορούσε κάποιος να ανοίξει μία ουσιαστική συζήτηση επί του θέματος θα το εκτιμούσα.
14
 
 
 
 
σχόλια
Για την "διαφώτιση" (καλά μην παίξω και γκουρού! μια άποψη θα πω με διάθεση βοήθειας). Εσείς η νέα γενιά (20-30) έχετε για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στην ιστορία κάτι που δεν είχε καμμία άλλη πριν από σας. Τις νέες τεχνολογίες που έχουν ενώσει όλη την υφήλιο. Μπορείς με ένα λαπτοπ και μια σύνδεση και μπόλικη ΦΑΝΤΑΣΙΑ να κάνεις παπάδες. Και όμως δεν το κάνει ΚΑΝΕΝΑΣ από όσους ξέρω όσο κι αν τους τσιγκλάω. Τρώτε τόσες ώρες στο FB τόσοι πολλοί να φλερτάρτε και να σχολιάζετε και να παίζετε παιχνίδια και δεν το χρησιμοποιείτε για ΔΟΥΛΕΙΑ. Το ίδιο και με τα υπόλοιπα socia media και με τα blogs κλπ. Αντίθετα στο εξωτερικό τα περισσότερα άτομα ξεκινούν κάποια τέτοια δραστηριότητα με σκοπό ακριβώς να το κάνουν μπίζνα. Εδώ η άλλη έγραφε fan lit και την πολιορκήσαν οι εκδοτικοί οίκοι και έγινε εκατομμυριούχος εν μια νυχτί. Μας λείπει εμάς το δαιμόνιο? Δεν νομίζω. Αυτό που μας λείπει είναι τα κότσια να πας να κάνεις έναρξη στην εφορία και να βάλει κανείς τον πωπό του κάτω και να εργαστεί. Πραγματικά να σκεφτεί πώς μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτά που έχει στα χέρια του. Να μαζέψει ελληνικά κοχύλια και να τα φτιάξει πακετάκια και να τα πουλάει στο ebay με καλλιτεχνικό φρου φρου (φροντίζοντας φυσικά να πάρει άδεια υγιεονομικού δεν ξέρω γω τι χρειάζεται -μια ιδέα πετάω στον αέρα). Να γράψει το Μεγάλο Ελληνικό Μυθιστόρημα. Και να το πουλάει στο amazon για τα kindle. (πάλι μια ιδέα πετάω). Να φτιάξει ένα app για κινητά (πχ. να υπολογίζει τον χρόνο άφιξης σε δουλειά ή ραντεβού ανάλογα με τις...απεργίες ή τα συλλαλητήρια!). Να εξάγει με e-shop λαθούρι/δίκταμο/σιδερίτη που μικροπαραγωγοί καλλιεργούν στα μικρούτσικα οροπέδια των εσχατιών. Ιδέες υπάρχουν άφθονες! Φαντασία και κώλο δεν βλέπω. Όλα έτοιμα στο πιάτο...ε δεν πάει έτσι. Η ζωή είναι γυναίκα. Γεννάει.
επειδή ευτή τη στιγμή η Δύση ζει καλλιτεχικό μεσαίωνα. Ευχαριστώ και για την συζήτηση αλλά και για την καλοπροαίρετη συμβουλή. Αυτό το κορπορεϊτ μας έχει διαλύσει.
Τελικά σημασία έχει να δρούμε. Όχι να κλαιγόμαστε και να υπερνααλύουμε. Analysis paralysis. Και στο λέει εξαιρετικά θεωρητικός άνθρωπος. Είναι έγκλημα που για να μην χάσει μια γενιά τα "κεκτημένα" της έχουν χαντακώσει τα νέα παιδιά. Παρακαλώ δεν κάνει τίποτα. Από τις αρνητικές ψήφους θα δεις πόσο ακριβώς ισχύουν αυτά που λέω.
Σε γενικές γραμμές έχεις πιάσει τον παλμό. Ωστόσο με την απόσταση των (πολλών) ετών μου διακρίνω ότι υπάρχει κάτι που οι περισσότεροι Έλληνες νέοι δεν διακρίνουν. Στις πολυεθνικές και γενικά στις μεγάλες εταιρείες πάντα αυτά γίνονταν και πάντα αυτά θα γίνονται. Έτσι είναι το corporate σύστημα καμωμένο. Απλά στο εξωτερικό οι αμοιβές είναι υψηλότερες (γιατί βέβαια και το κόστος ζωής είναι υψηλότερο) κι έτσι καταπίνει κανείς τα πλην πιο εύκολα. Μην νομίζεις. Στις ανεπτυγμένες χώρες ζούν για να εργάζονται. Δεν εργάζονται για να ζουν. Στις οικογενειακές επιχειρήσεις και τις μικρές δουλείλές τα πράγματα είναι βέβαια διαφορετικά αλλά υπάρχουν άλλα θέματα (που δεν είναι της παρούσης). Αυτό που εγώ διακρίνω ως μέγιστο πρόβλημα στην νεότερη γενιά (κι εννοώ τους κάτω των 35) είναι ότι δεν έχουν μάθει να ρωτούν. Να αναρωτιώνται. Να παίρνουν πρωτοβουλίες. Θέλουν κάποιος να τους πάρει από το χεράκι και να τους πει "θα κάνεις αυτό και θα το κάνεις τόσες ώρες κι θα παίρνεις τόσα χρήματα γι'αυτό". Κι αν δεν είναι ευθέως διατυπωμένα τα όσα απαιτούνται από αυτούς τα χάνουν και χάνονται. Στο εξωτερικό αντίθετα το να κάνει κάποιος κάτι δικό του θεωρείται σχεδόν αυτονόητο. "Δημιούργησε την δουλειά που θέλεις να κάνεις". Γι'αυτό και έχουν τις start up και τους entrepreneurs κλπ.Φυσικά όλο αυτό είναι ζήτημα παιδείας. Το ελληνόπουλο γαλουχείται από το εκπαιδευτικό σύστημα κι από τους (γόνους της μεταπολίτευσης)αδιάφορους γονείς του να είναι πειθήνιο και χωρίς καμμία φαντασία.
πολύ ωραία η προσεγγιση. Και δεν διαφωνώ στα περισσότερα σημεία.Το καλλιτεχνικό φαινόμενο πως θα μπορούσες να το ορίσεις..πέρα από την πειθαρχεία και τα γνωστά γρανάζια που αποτελούν και το σύστημα το οποίο προσπαθούμε να καταπολεμίσουμε είτε μέσω της τέχνης είτε της διανόησης...Γιατί ο περιπτεράς δουλευει για να ζήσει ο φούρναρης το ίδιο ο οικοδόμος το ίδιο, ο δημόσιος υπαλληλος το ίδιο και ο ιδιωτικός...και επειδή είμαστε στις αρχές ακόμα του 21ου αιώνα. Ώπου οι Δυτικές επιρροές είναι πλέον φανερές...στην ψαροκώσταινα μας...τι διαφοροποιεί και τι πιστεύεις λόγω του ηλικιακού χάσματος ότι είναι πιο σοφρων να πράξει κανείς...Και προσθεού δεν λέω να με πάρεις από το χεράκι...αλλά αντίθετα να με διαφωτίσεις καθώς οι καιροί είναι δύσκολοι.
* είναι τελικά ταξικό ή απλά διφορούμενο γεγονός; Γιατί και ο Γερμανός τελικά εργάτης εργάζεται για να ζήσει ενώ ο μπουρζουάς ζει για να δουλευει.(έχει και πολύ άγχος και πνίγεται στις νευρώσεις του) Μήπως αυτό οριοθετεί τελικά την ταξικότητα και κυρίως την μεταπολιτευτική νοοτροπία του μέσου έλληνα πενηντάρη;
Το καλλιτεχνικό φαινόμενο δεν μπορεί εύκολα να ανθίσει στην Ελλάδα όσο οι προσλαμβάνουσες που έχει ο μέσος Έλληνας είναι οι ταινίες του Φίνου (καθόλα άξιες αλλά αντανακλούν τις ανάγκες μιας άλλης εποχής και το κάνουν με εμπορικό στόχο) και ο Λαζόπουλος ή αυτό το συνοθύλευμα chic lit και "περισπούδαστης" Υψηλής Τέχνης. Ο Έλληνας έχει μάθει να θεωρεί καλλιτεχνικά άρτιο αυτό που του αγγίζει γνώριμες χορδές (αρχαία κλπ) και αντιστέκεται στον νεωτερισμό γιατί όντας καμμένος από την ιστορία θεωρεί τον τελευταίο "απάτη". (Δες τι σούρνουν στους ζωγράφους και κινηματογραφιστές πχ. που ξεφεύγουν από την πεπατημένη). Είναι τεράστιο θέμα. Επιπλέον δεν μπορεί να υφίσταται αισθητική παιδεία όταν έχεις μάθει από μικρός να μαγαρίζεις το πεζοδρόμιο ή τον απέναντι τοίχο γιατί έτσι σου ήρθε. Να πετάς το σκουπίδι σου στο πάτωμα. Να καβαλάς το πεζοδρόμιο και την πρασιά του άλλου επειδή δεν βρίσκεις πάρκινγκ. Όταν χτίζεις βλαχομπαρόκ με κολωνάκια αστικής δημοκρατίας του καντονιού της Λωζάννης ενώ είσαι στην Κοζάνη χωρίς καμμία σημασία στον ένθεν κι ένθεν περιβάλλοντα χώρο. Το κάνεις "επειδή μπορείς" (γιατί σε αφήνουν) Όλα αυτά δημιουργούν μια άσχημη εικόνα. Μια προβληματική αισθητική. Η οποία αναπαράγεται στις συμπεριφορές μας. Και μοιραία έτσι κατατάσσει την τέχνη και το αισθητικό δημιούργημα στην σφαίρου του μη καθημερινού. Δεν είναι τυχαίο ότι ο φραπέ και η τυρόπιτα έγιναν εθνικά σύμβολα από την γενιά (ακριβώς) της μεταπολίτευσης: είναι ο ορισμός του πρόχειρου. Του γρήγορου. Του "έτσι καυλώνω αδερφάκι μου και σ'όποιον αρέσει"!Το ρεγουλάρισμα λοιπόν της αισθητικής μας πάει σε μια ¨οσιοποίηση" του καλλιτεχνικού φαινομένου με τραγελαφικά αποτελέσματα ιερών αγελάδων από την μια και "εμπορικών" μπας κλας από την άλλη. Είναι προφανές ότι χρειάζονται πολλές γενιές ακόμα για να αλλάξουν αυτά. [Συνεχίζω στο επόμενο σχόλιο για την "διαφώτιση" αν θεωρηθεί ότι θα μπορούσα να το πράξω φυσικά]
Είναι και ταξικό. Οπωσδήποτε. Στην Ελλάδα δεν υπήρχε ποτέ εργατικό προλεταριάτο όπως στην υπόλοιπη βιομηχανοποιημένη Ευρώπη. Κατάλοιπα τουρκοκρατίας και βιομηχανικής δυσπραξίας. Πάντως αντίθετα από αυτά που νομίζει κανείς το επίπεδο διαβίωσης στο εξωτερικό δεν είναι αναγκαστικά καλύτερο από εδώ. Ως ποιότητα ζωής. Ζουν σε σπίτια κουτιά χωρίς βεράντες. Ζούν με το ρολόι στο χέρι σε καταθλιπτικά τραίνα για commuting. Με λίγες μέρες διακοπές που πολλοί επιλέγουν να τις δουλέψουν! Όμως έχουν υποδομές κράτους. Αυτό που δεν έχουμε εμείς.
Συμφωνώ άλλωστε αυτή είναι η προβληματικη της τέχνης. Η μεταμοντέρνα αισθητική και το βλαχομπαρόκ ακριβώς αυτό. Ιερές αγελάδες κατ εμέ δεν υπάρχουν αφού η εξιδανίκευση του καλλιτεχνη τον σταματά από το παραγωγικό του έργο όσον αφορά το καλλιτέχνη ή τεχνίτη, για το θεατή όμως...εκεί είναι το ζόρικο. Καθώς το βλέπει το μασά το καταπίνει και ύστερα το χεζει με βλαχομπαρόκ μορφή σωστά;Καθ όλα πηθείνιο και διδασκόμενο Ων μέσα από σταθερές και μέσα πεπαλαιωμένα αρχαία και συντηριτικά. Να ξεφύγεις από το συνιθισμένο;;χμμ εδώ θα διαφωνίσω. Πως θα πράξεις τέχνη εάν δεν μάθεις πρώτα τη νότα το αλφαβητο και ούτως καθ 'εξής εκτος και εάν το αντιλαμβάνομαι λάθος.. όσο αναφορά τα έξω από τα περπατημένα...εάν δεν περπατήσεις δεν μαθαίνεις..Τέλος στην ισπανία ο Καλλιτεχνης έχει εφόρου ζωής φοροαπαλλαγή. Άρα που καταλήγουμε; Στο απαίδευτο κοινό και στην κρατική υποτίμηση.
Επίσης στα αμιγώς επιστημονικά πεδία (ακαδημαϊκά/ιατρικά...) υπάρχει περισσότερη αξιοκρατία στο εξωτερικό (λιγότερο "μέσον" δηλαδή αν και μέσον/βύσμα παίζει αρκετά ΚΑΙ στο εξωτερικό).
Scroll to top icon