ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κλείνει το Little Big House στην Άνω Πόλη και μου ήρθαν αναμνήσεις από την, τέως πλέον, κοπέλα μου με την οποία κάναμε τόσα σχέδια και ένιωσα μαζί της πράγματα που δεν τα είχα ξανανιώσει με άλλη. Αλλά με μια πολύ άσχημη κουβέντα της, τα έδωσε όλα μια στο βρόντο και μετά δεν είχα καμία διάθεση ούτε να την διεκδικήσω, ούτε να καν να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ ότι την χάνω. Καλύτερα χώρια.Ωστόσο μιας και πλατείασα, ας μπω στο θέμα. Θυμάμαι λοιπόν κάποιες όμορφες αναμνήσεις οι οποίες προέκυψαν από το γεγονός ότι κλείνει αυτός ο χώρος. Ήταν καλοκαίρι του 2016 λίγες μέρες πριν φύγουμε για διακοπές στην Σκιάθο. Η πόλη της Θεσσαλονίκης άδειασε από φοιτητές και από αδειούχους. Εμείς αν και δεν ήμασταν Θεσσαλονικείς, κάτσαμε σχεδόν όλο το καλοκαίρι στην Θεσσαλονίκη. Πρώτη φορά έκατσα τόσο πολύ επειδή ήμουν για σπουδές εκεί, οπότε τα καλοκαίρια συνήθως γυρνούσα στο πατρικό μου. Οπότε πέρασα μαζί της το πιο ιδιαίτερο και μοναδικό καλοκαίρι. Κάθε μέρα μαγειρεύαμε μαζί, ζούσαμε μαζί, κάναμε πράγματα σαν ενα αρμονικό ζευγάρι. Έτσι μια μέρα είπαμε να εξερευνήσουμε την Άνω Πόλη και καταλήξαμε στην ταράτσα αυτού του hostel όπου λειτουργούσε σαν καφέ. Είχε όμορφα λαμπάκια και χαρούμενη διακόσμηση. Επειδή είχε ζέστη, δεν μας έκανε κέφι ούτε το αλκοόλ, ούτε τα αναψυκτικά οπότε πήραμε και οι δύο από ένα κρύο τσάι. Έβγαλε φωτογραφία από το κινητό της και την ανέβασε στο facebook και η μητέρα της, της έκανε σχόλιο να την πειράξει και της είπε "Μα καλά με τσάι θα την βγάλετε;!". Έπειτα αφού συζητήσαμε διάφορα πράγματα, κυρίως με κάποια που αφορούσαν το μέλλον μας, αποχωρήσαμε και κάναμε μια βόλτα μέχρι τον πύργο Τριγωνίου και είδαμε όλη την βραδινή Θεσσαλονίκη.Τι όμορφες στιγμές. Πώς από δύο άνθρωποι που έκαναν σχέδια για το μέλλον τους και μοιραζόντουσαν το ίδιο πιάτο φαγητό, καταλήξαν δύο ξένοι χωρίς καμία επικοινωνία.Άραγε με σκέφτεσαι που και που; Ή συμπεριφέρεσαι με τον κρύο τρόπο όπως την τελευταία φορά που μιλήσαμε πριν 3 μήνες; Σε αγάπησα αλλά δεν έπρεπε να παίξεις με την αξιοπρέπεια μου. Ελπίζω να είσαι καλά.