ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εξομολογουμαι οτι με πιάνει νοσταλγία με το παραμικρό.Έρχονται στο νου μου συνεχως flashbacks απο το παρελθόν σε σχεση με προσωπα και καταστάσεις και οταν γινεται μια αλλαγη με πιανει το υπαρξιακό μου προβλημα και σκέφτομαι ποσο μικροί ημαστε στη ζωη και ποσο γρήγορα ο χρονος κυλά.Επίσης ερχονται πολυ συχνα εικονες στο μυαλο μου απο το πως θα επρεπε να ειναι η ζωη μου σε σχεση με την ηλικία μου και εικονες απο πραγματα που θα ηθελα να ζησω και μου λειπουν , οπως εικονες και μυρωδιές απο μια ταβερνουλα στην Πλάκα με τον υποτιθέμενο αγαπημένο για παράδειγμα Το ξέρω οτι η ζωή μου οπως ειναι δεν μου αρέσει καθολου σχεδον, το ξέρω οτι εχω στερηθεί πολλά και δεν έχω ζησει τιποτα αλλα αυτο που μου συμβαινει σε ψυχοσυναισθηματικό επιπεδο μηπως ειναι κατι εξειδικευμένο ψυχιατρικά???Τί μου συμβαίνει??