31.8.2017 | 18:05
Ντουλάπα γεμάτη σκελετούς...
Φεύγω αύριο. Σου είπα πότε θα βρίσκομαι στην Αθήνα, αλλά τελικά δεν τηλεφώνησες. Για ακόμα μια φορά δεν τόλμησες. Ξέρω, δεν θα ήταν εύκολη συνάντηση ούτε για σένα ούτε και για μένα, όμως οι αλήθειες όταν λέγονται με ειλικρίνεια, λυτρώνουν. Οι αλήθειες όμως λέγονται όταν βρεις τη δύναμη να κοιτάξεις τον άλλο κατάματα και όχι με το τα κρύβεσαι πίσω απ’ την ανωνυμία σου. Προφανώς δεν ήσουν έτοιμος για κάτι τέτοιο. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο.Το παρακάτω στο αφιερώνω μιας και εσένα σκέφτηκα, όταν το διάβασα:H ΓέφυραΚανένας μας δεν ήξερεΑν η γέφυρα είχε γκρεμιστείή αν είχε μείνει μισοτελειωμένη.Κι εμείς και οι απέναντιφτάνουμε ως τις κομμένες άκρες τηςνα κοιταχτούμε από μακριάνα κοιτάξουμε την άβυσσο.Δίχως αγγίγματα, δίχως περιπτύξειςΣυναντιόμαστε με τη μνήμη.Τίτος ΠατρίκιοςΓεια χαρά.