ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε σκέφτομαι, ξέρεις (δεν το ξέρεις αλλά τροπος του λεγειν), πολύ συχνά. Είναι τύψεις, είναι ενοχές, είναι που ξέρω ότι χρωστάω μια εξήγηση - όχι λάθος - χρωστάω την αλήθεια, όλη την αλήθεια. Τι έγινε τότε, γιατί έγινε, γιατί σ'εσενα, γιατί σου φέρθηκα έτσι, τι συνεβαινε στο μυαλό μου, ποιος στ'αληθεια είμαι τέλος παντων... Δεν ξέρω αν είναι σωστό κι αυτο, θέλω να τα πω να τα βγάλω απο μέσα μου αλλά ξέρω ότι αν το διαβαζες αυτο θα έλεγες χέσε μας ρε φιλε δεν με ενδιαφέρουν ουτε τα ψεμματα σου, ουτε η αλήθεια σου.Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα. Αν ποτέ σε συναντούσα και στα εξιστορουσα όλα, θα χρειαζόμουν ώρες για να σου απαριθμησω πόσα ψέμματα σου ειπα, άλλες τόσες για να σου εξηγήσω τους λόγους, αλλά θα χρειαζόμουν και λίγα δευτερόλεπτα ακομα για να σου πω και μια αλήθεια, τη μόνη ίσως σε όλο αυτό.. Ότι σε αγάπησα. Και σε θαυμασα για το τι άνθρωπος είσαι. Και σε ζήλεψα που εχεις την ποιότητα ψυχής που εγω δεν είχα.. Και επειδη εγω δεν ειχα, θεώρησα καλό να βγαλω και τη δική σου ψυχη. Τόσο γαμάτος ήμουν, τόσο τοξικός, τόσο αυτοκαταστροφικός. Και δυστυχως δεν πλήρωσα εγω, πλήρωσες εσυ που το μονο λάθος που έκανες ήταν να ερωτευτεις έναν δηλητηριώδη άνθρωπο.Δεν βγάζουν και πολύ νοημα αυτά που γράφω.. Είναι όμως που κάπου εδω στα μέσα-τελη Σεπτέμβρη κάθε χρόνο θυμάμαι που ειπες πως δεν κρυβεις σκελετους στη ντουλάπα σου, αμφιβάλω αν είχε μείνει και κανένας σκελετός να κρύψεις ακομα κι αν ηθελες, τους είχα μαζέψει όλους εγω στη δική μου.Πέρασαν κάποια χρόνια πια, πέρασε όλο αυτό στη λήθη ίσως, αλλά με στοιχειώνει ότι φέρθηκα σε έναν άνθρωπο σαν εσένα τόσο ελεεινά. Και με στοιχειώνει ακόμα περισσότερο ότι δεν θα στα εξηγησω και ποτέ από κοντά όλα αυτα. Ούτε και απο μακρυά, εδω που τα λεμε.. Και ντρέπομαι πολύ για ότι έκανα.Απ'την άλλη όμως, είναι και καλό αυτό. Είναι καλό να κουβαλώ αυτό το αγκάθι μέσα μου πάντα, για να μου θυμίζει εκείνο τον καιρό και να με τσιμπάει θυμίζοντας μου πάντα ότι μπορώ να είμαι άνθρωπος που βελτιώνει τον εαυτό του. Που φτιάχνει τον χαρακτήρα του και μαθαινει. Που άρχισε να αποκτά κάποια ψηγματα συναισθηματικής νοημοσύνης, ψήγματα ενσυναίσθησης, έννοιες που τότε αγνοούσα όχι μόνο το νόημα τους αλλά την ίδια τους την ύπαρξη.Πάντα θα μαθαίνω, δεν θα σταματησω ποτέ να μαθαινω, είναι χαρά να προσπαθώ να βελτιώνομαι.Ποτέ δεν θα συναντηθουμε ούτε θα ξαναμιλήσουμε αλλά δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος στη ζωη μου που αν και βρέθηκε εκεί για τόσο λίγο, με συντάραξε συθέμελα τόσο πολύ, αλήθεια...Ελπίζω να είσαι πολύ πολύ καλά και την πίκρα που σου έδωσα να στην έχει ξεπληρώσει η ζωη με χαρά δεκαπλάσια.Και τι δεν θα δινα να γινόταν με κάποιο μαγικό τρόπο να το διαβάσεις αυτο. Να μάθεις τουλάχιστον ότι σε θεωρω σπάνιο άνθρωπο, πολύ σπάνιο.Να σαι παντα καλα ευχομαι.