ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας..ειμαι 25 χρονων..κ εχω σχεση 8 χρονια με ενα παιδι..τον αγαπαω οσο τπτ αλλο και ξερω πως ισχυει το ιδιο και γι αυτον..το θεμα ειναι πως θελουμε να παντρευτουμε απλα δν εχουμε χρηματα..τα τελευταια χρονια μου λεει πως θελει να γνωρισει την οικογενεια μου..η οποια ακομα δν ξερει γι αυτην την σχεση..κ ας καθε βραδυ κοιμαμαι σπιτι του..νομιζουν πως απλα μενω σε μια φιλη μου..ειμαι η μικροτερη κορη απο 2 αδελφους κατα 10 χρονια μεγαλυτερους μου..οι δικοι ειναι πολυ καλοι ανθρωποι ομως εχω αρκετα παραπονα..δν μου μιλησαν ποτε..δν με ρωτησαν ποτε..δν ηταν κοντα μου οπως θα θελα απο την εφηβικη μου ηλικια..κ εγω ως πολυ κλειστος χαρκατηρας απλα δν εχω πει τπτ..στην οικογενεια μου υπαρχουν κι αλλα θεμματα τα οποια δν εχω πει ποτε ουτε στις φιλες μου ουτε στην σχεση μου..ο πατερας μου ηταν τζογαδορος για το οποιο ντρεπομαι πολυ..η μανα μου δουλευε τοσα χρονια κ πληρωνε τα χρεη που εβαζε..υπηρχαν τσακωμοι στο σπιτι..αλλα οχι κθλ βια και πολυ πολυ πολυ αγαπη..κ η μανα μου κ ο πατερας μου ειναι πολυ καλοι ανθρωποι..ομως εγω ντρετομαι κ δν μπορω να συγχωρεσω τον πατερα μου που δν εκανε τπτ για εμας..κ επαιξε στα καζινα οτι θα μπορουσε να εχει για εμας..το αλλο θεμα ειναι ο ενας αδερφος μου..οταν ημουν 14 κ οταν αυτος γυρισε απο φανταρος..νοσηλευτικε σε ψυχιατρειο..με σχιζοφρενεια..του ειχα αδυναμια..ηταν ενα απο τα πιο καλα κ ευχαριστα ατομα που υπηρχαν..πανω στην εφηβια μου..πολυ ασχημο διαστημα..πηγαινα στο ψυχιατρειο στα 14μου..για να δω τν αδερφο μου σε αθλια κατασταση..συνηλθε..κ τωρα ειναι πολυ καλα..ομως εμενα ποτε δν μου μιλησαν οι γονεις μου πως να το αντιμετοπισω..στην ζωη μου πως να το χειριστω..μια μανα τρελαμενη που ετσι ξαφνικα συνεβη αυτο στο γιο της κ ενας πατερας..που προσπαθουσε κ αυτο του το αναγνωριζω να κρατησει την κατασταση..απλα το εκρυψα μεσα μου και συναιχισα..αρχισα να ντρεπομαι κ να κρυβω τα παντα..πηραμε σπιτι στα εργατικα..κ εγω ντρεπομαι να το πω οταν ολες οι φιλες μου ελεγαν ο πατερας μου εφτιαξε σπιτι..ο πατερας μου εκανε αυτο..εμενα ο πατερας μου επαιζε οτι ειχε κ δν ειχε στο καζινο..κ η μανα μου ξεπληρωνε χρεη..κ μια φορα δν ξερω πως μου ηρθε ειπα οτι θα μετακομισουμε γιατι φτιαξαμε σπιτι..κ στις φιλες κ στο παιδι που ειμαστε μαζι κ απο τοτε ετσι νομιζει οτι στο τελος των εργατικων ειναι το δικο μου που εχουμε φτιαξει εμεις..ο πατερας μου δν εχει δοντια εδω και 15 χρονια κ εγω ντρεπομαι..κ στο σχολειο που ερχοταν κ ποσο μαλλν τωρα..που θα ερθει το παιδι που ημαστε μαζι να τν γνωρισει..τον πατερα μου δν τν νοιαζει..το θεμα ειναι πως ποτε δν του εχω μιλησει γι ολα αυτα κ τωρα μετα απο 8 χρονια ντρεπομαι να τα πω..κ ντρεπομαι που δν του τα εχω πει τοσα χρονια κ πως θα αντιδρασει..εγω ξερω τα παντα γι αυτν κ ειμαστε καθε βραδυ μαζι..κ αυτος για την οικογενεια μου πιστευει αλλα..δν ξερω γιατι ειπα ψεμματα η γιατι τα εκρυψα μαλλν ημουν μικρη κ δν ηξερα πως να τα αντιμετωπισω..ειχα παρει το βαρος πανω μου που δν μπορουσα να σηκωσω..νιωθω ενοχες κ προς την μανα μου π εγω ντρεπομαι γι αυτους κ περα απο ολα τα αλλα και πολυ αγαπη εχω παρει κ πολυ καλοι ανθρωποι ειναι..φταιω..κ φοβαμαι..πως θα αντιδρασει το παιδι π ειμαστε μαζι..δν ξερω αν μπορει συγχωρεσει το ψεμμα για το σπιτι..κ το κριψιμο των οσα εχουν συμβει στην οικογενεια μου..απλα τωρα δν γινεται αλλο να τα κρυβω..σνχ μου λεει πως θελει να γνωρισει τους δικους μου και να ζησουμε μαζι..κ εγω πνιγομαι κ σκεφτομαι τι να του πω και πως θα αντιδρασει..