27.12.2015 | 23:48
Ντροπή..
Σήμερα καθώς έκανα μια βόλτα στο κέντρο είδα μια ηλικιωμένη γυναίκα βουρκωμένη να καθεται στο πεζοδρόμιο προσπαθώντας να πουλήσει έστω και ένα δύο χαρτομάντιλα ( δυστυχώς δεν ήταν μόνο αυτή, σε κάθε τετράγωνο υπήρχαν άποροι.) Την πλησίασα να της δώσω το πενιχρο 1 ευρώ και εκείνη τη στιγμή μου έπιασε το χέρι και άρχισε να το φιλάει κλαίγοντας.. για το 1 ευρώ... από εκείνη τι στιγμή ένιωσα πολύ άσχημα και με έπιασαν τα κλάματα μέσα στον κόσμο... Ντράπηκα που δεν συγκράτησα τα δάκρυα μου μα περισσότερο ένιωσα ντροπή για τον κόσμο στον οποίο ζω.. ... και κάπως έτσι συνέχισα να μπω στα εμπορικά για να βρω τι ρούχα θα αγοράσω για το ρεβεγιόν κλπ ( ; )... Ζήτω συγνώμη για τη μακρηγορια μου και για την αρνητική αυρα που πιθανώς προκαλεσε το κείμενο μου ( είναι και γιορτινες μέρες, μόνο θετικές σκέψεις χωράνε και η καταναλωτική μας μανία )..." όσα κοστίζουν μια δραχμή, για αλλούς κοστίζουν μια ζωή, δεν είναι κρίμα ;"Καλες γιορτές
