Κλείστηκες στον εαυτό σου μάλλον από κάτι που μπορεί να σου προκάλεσε θλίψη και απομονώθηκες. Σε καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί έχω περάσει από παρόμοια φάση και έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο πρόσφατα στη ζωή μου. Βασικά πρέπει να κινητοποιηθείς μόνη σου και το πρώτο βήμα είναι πως αντιλαμβάνεσαι το πρόβλημά σου και θέλεις να το αλλάξεις. Πολλές φορές οι καταστάσεις και τα βιώματα της ζωής μας κάνουν απόμακρους, να βυθιζόμαστε στον εαυτό μας και αν δεν ευνοούν οι καταστάσεις για περαιτέρω γνωριμίες εγκλωβιζόμαστε και ασφυκτιούμε. Ξεκίνα να κάνεις μικρά βήματα καθημερινά με στόχους, όπως πχ να οργανώσεις το χώρο σου να προσέχεις τον εαυτό σου, να τρως, να κοιμάσαι επαρκώς. Μετά αφού ακολουθείς ένα θετικό μοτίβο, κάνε δραστηριότητες που σου προσφέρουν ευχαρίστηση. Δεν έχεις χρήματα δικά σου όπως αναφέρεις και συντηρείσαι από τους γονείς σου. Μπορείς να τους μιλήσεις και να σε βοηθήσουν να αγοράσεις κάτι για να απασχολείς το μυαλό σου. Για παράδειγμα ένα μπλοκ να ζωγραφίσεις, ένα σταυρόλεξο να λύσεις, κάτι τελοσπάντων που θα σου άρεσε να έχεις. Μην μείνεις αδρανής γιατί θα βυθίζεσαι περισσότερο στον αρνητισμό. Περπάτα μεγάλες αποστάσεις έστω μέρα παραμέρα. Μη κλείνεσαι όλο στο σπίτι. Σιγά σιγά καθώς θα νιώθεις καλύτερα, ψάχνε εργασία και μη ντρέπεσαι και φοβάσαι. Γράψου στον ΟΑΕΔ και με τα μόρια που θα μαζεύεις μπορεί να μπεις από την άνοιξη σε κοινωφελή προγράμματα εργασίας. Πολλές φορές νιώθουμε μόνοι, πολύ μόνοι, σαν να χάσαμε το μονοπάτι, σαν να βρισκόμαστε αποπροσανατολισμένοι και δυστυχούμε σε όλο αυτό μη έχοντας κάποιο χέρι να κρατηθούμε. Το θέμα είναι να νιώσεις καλά με σένα, να παλέψεις, να δυναμώσεις, να ηρεμήσεις και να έρθουν σιγά σιγά οι αλλαγές με αισιοδοξία.
3.11.2019 | 05:09
Ντροπη ; Αγχος ; Τι ;
Ντρεπομαι να ζητησω δουλεια, να εμφανιστω σε καποια εκδηλωση μονη, να παω γυμναστηριο, σε χομπυ, να πω σε καποιον να βρεθουμε που δεν ξερω τοσο καλα. Κλειστηκα σπιτι και περιθωριποποιηθηκα. Πως τα καταφερα ετσι και γιατι το επαθα αυτο! Και πως βγαινω απο ολο αυτο το σημαντικοτερο ειναι. Δεν εχω λεφτα, φιλους, σχεση...προφανως εγω τα προξενησα ολα και το ενα φερνει το αλλο. Τωρα ομως χτυπησα κοκκινο. Καπως χρειαζεται να ξαναξεκινησω τη ζωη μου. Απλα δεν ξερω πως. Και κανεις δεν καταλαβε πως ειμαι ετσι. Φαινομαι πολυ κουλ και πως παραδειγμα δε θελω φιλους η δε μ αρεσει να δουλευω. Το κρυβω οσο μπορω απο την αλλη δε μπορω να ανταπεξελθω πια. Εφτασα στον πατο. Και εχασα και αυτα που ειχα.
3
