ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ερωτευτηκαμε απ την πρωτη στιγμη,ταιριαζαμε σχεδόν σε όλα,στη μουσικη,τη διασκεδαση,το χαμογελο.Εγω τοτε ζουσα στη θεσσαλονικη,σχεδόν κάθε σ/κ πηγαινα ευβοια για να τον βλεπω.Όταν επεστρεψα αθηνα παλι κάθε σ/κ ευβοια,δεν εβγαινα ολη τη βδομαδα ουτε για καφε για να κανω οικονομια και του ελεγα πως αφου εγω δε δουλευω σαββατο (ενώ εκεινος δουλευε) καλυτερα να πηγαινω εγω να μην κουράζεται.Μετα εμεινα έγκυος,ηρθε ο γιος μας και ολοκληρωθηκε η ευτυχια μας.Ειναι πολύ καλος πατερας...παρα πολύ καλος.Φυσικα μετα το παιδι τα πραγματα ψιλοαλλαξαν,αφου η προτεραιότητα είναι το μωρο.Τσακωμοι υπηρχαν λογω του αγχους για το μωρο...Εγω είμαι πολύ εκρηκτικος χαρακτηρας το ελάττωμα μου είναι πως φωναζω...όταν τσατιστω ανεβαζω τον τονο της φωνης,δε μπορω να το ελεγξω...είναι μεγα ελάττωμα... μετα τη γεννα δε με ενδιεφερε ο εαυτος μου...καθολου,δεν ειχα ορεξη να κανω ερωτα και κεινος εκανε υπομονη....ελεγα πως είμαι η πιο τυχερη γυναικα που εχω τετοιο αντρα.Βεβαι δεν είναι όλα ροδινα,εκεινος δεν εχει πολύ δουλεια, στην ουσια πια δουλευει το μισο χρονο και πολύ λεω...εγω εχω μονιμη δουλεια ευτυχως...δεν παιρνω τρελα λεφτα αλλα τα βγαζουμε περα και παντα οι γονεις βοηθάνε...ετσι είναι οι οικογενεις εξαλλου,σωστα?Όταν δε δουλευει ο αντρας μου εχει μια μονιμη γκρινια, πιστευω δεν είναι τοσο τα χρηματα οσο το να μην κανει τιποτε...εχει συνηθισει μια ζωη να δουλευει...και γω βεβαια από 19 χρονων παραλληλα με τις σπουδες και είμαι σχεδόν 36.Προεκυψε και ένα πολύ σοβαρο πρόβλημα υγειας μου αλλα δεν το αφησα να μας παρει από κατω...εγω με το χαμογελο και λεω σε ολους πως είμαι πολύ καλα...Τωρα είμαι εγκυος ξανα..Η αληθεια είναι πως οι τσακωμοι είναι περισσοτεροι...δενε χω τις δυναμεις που ειχα και είμαι πιο νοθρη ας πουμε... πριν μαθω πως είμαι εγκυος είχαμε ένα μεγαλο τσακωμο...εκει απ τα νευρα μου πηγα να τον σπρώξω...αφηνιασε, με εσπρωξε εκεινος τοσο δυνατα που πονουσε ο ώμος μου 3 μερες...ειπα πως φταιω εγω και δεν ειπα τιποτε,ισα ισα ζητησα συγνωμη...Μετα μαθαμε τα νεα για την εγκυμοσυνη,χαρα από ολους...ξανατσακωθηκαμε για μλκια λογο και κει που καθομουν στον καναπε με το μωρο αγκαλια ερχεται και με χτυπάει στην πλατη που μου κοπηκε η ανασα...πηγε να μου πεσει το μωρο... αφηνω το μωρο στο παρκο και ηγε να με χτυπησει στο προσωπο, με πηρε φαλτσα και με γρατζουνισε στο πηγουνι...σηκωθηκε εφυγε...και το βραδυ ηρθε και εκλαιγε και ζητουσε συγνωμη....εγω τον αγκαλιασα σα να μην τρεχει τιποτα και του ειπα πως το ξεχασα ηδη...το ειχα ξεχασει ναι...Το σαββατο βγηκε βολτα και γυρισε ξημέρωμα μεθυσμένος...οκ κανενα πρόβλημα...στις επτα το πρωι ξυπναει το μωρο και εγω μες στον υπνο ξεχασα πως ειχε ξενυχτισει και του λεω πας να του δωσεις λιγο νερακι μηπως ξανακοιμηθεί?εγινε χαμος.... χριτοπαναγιες και μπινελικια...ότι δεν εχω ακουσει ολη μου τη ζωη το ακουσα την κυριακη...επειδή τη δευτερα ειχε γεννεθλια εκανα τον μλκα για να μη χαλασω τη μερα...σα να μην τρεχει τιποτε..όλα οκ...φαγαμε μαζι, φαγαμε γλυκακι,όλα καλα...ας πουμε...Και σημερα εχει ξυπνησει απ τις 6, χαζευει στο ιντερνετ...και ξυπναει το μωρο...και λεω...τον ταιζεις να κοιμηθώ κανα μισαωρο ακομη?Εκει τρελλαθηκε...ΟΧΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΤΑΙΖΩ...ΕΓΩ ΔΟΥΛΕΥΩ ΚΑΙ ΣΥ ΤΟ ΞΥΝΕΙΣ (εχω 9μηνη αδεια απ τη δουλεια μου και επιστρεφω σε 10 μερες)... μενω καγκελο...οκ δεν ειπα τιποτα...ταιζω το παιδι αρχιζουμε παιζουμε εκινος στον καναπε...μου λεει κατι και δεν απανταω γιατι ειχα τσατιστεί... και ερχεται και μου χτυπάει παλι την πλατη πολύ δυνατα...βαζω τα κλαματα και βγαινω εξω με το μωρο....με πιανει βήχας και μου κοβεται η ανασα...νομιζα πως θα παθω ασφυξια ... του κανω νοημα να παρει το παιδι ενώ νιωθω πως πεθαινω πραγματικα... αφηνει το μωρο στην κουνια και βγαινει εξω φρικαρισμένος...εγω δεν μπορουσα να ανασανω....αφου πηρα ανασα παιρνει το μωρο και μου λεει...ειδες τι εκανες?δεν απανταω....μου το ξαναλέει με υφος...δεν απανταω... φευγει για δουλεια και ηρεμισα...Πολλοι θα με κατακρινετε...αλλοι όχι...Ακομη και ολη τη ζωη μου να περασω με αυτόν τον ανθρωπο,ακομη και αν δεν με ξαναακουμπησει...σημερα εσπασε κατι μεσα μου και θα το θυμαμαι για παντα...Το παιδι μου είναι η ζωη μου και νιωθω απειρες τυψεις που εχουμε τσακωθεί μπροστα του.Ωρες ωρες νιωθω πως είμαι απαισια μητερα