ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαστε παντρεμένοι εδώ και 6 χρόνια και έχουμε μια κορούλα 4 ετών. Εγώ έχω ένα γραφείο, και τα χρήματα από την δουλειά μου επαρκούν για να ζήσουμε, άρα θέμα οικονομικό δεν τίθεται. Θα πιεστούμε αναμφίβολα αλλά αυτό δεν με ενδιαφέρει και τόσο. Αυτό που με καίει είναι πως ο άντρας μου το έχει πάρει κατάκαρδα και έχει πέσει πάρα πολύ ψυχολογικά. Υποψιάζομαι πως τον ενοχλεί πως το μόνο εισόδημα μας προέρχεται από'μένα. Και δεν μου κάνει εντύπωση. Άπο πάντα ήξερα πόσο φιλόδοξος είναι, πόσο εύκολα πληγώνεται το εγώ του από τέτοιες καταστάσεις και πόσο πολύ έχει την ανάγκη να αισθάνεται πως προσφέρει και πως είναι 'η κεφαλή της οικογένειας'. Ο στερεοτυπικός άντρας (και δεν με ενοχλεί καθόλου αυτό). Μέχρι στιγμής δούλευε πιο πολλές από'τι εγώ ώρες και έτσι δεν βοήθαγε πολύ με τα παιδιά, με το σπίτι πάλι καθόλου. Αυτό δεν με πείραξε ποτέ γιατί δεν ξέρω...Πάντα είχα έμφυτη την αναγκή να φροντίσω το παιδί μου, και να κάνω το σπίτι ένα ευχάριστο περιβάλλον. Ο χρόνος μου ήταν περιορισμένος αλλά τα κατάφερνα, και μου έμεναν και λίγες ώρες για τα χόμπι μου. Τώρα πάλι με το να βλέπω την αγάπη μου έτσι έχω πέσει και'γω και δεν μπορώ να αποδώσω σε τίποτα. Αααα και εννοείται πως η σεξουαλική μας ζωή έχει πιάσει πάτο, σχέδον τον παρακάλαω να κάνουμε λίγο σεξ. Επίσης η μικρή έχει ψιλοκαταλάβει τι συμβαίνει. Γενικά χάλι...Αν δεν επανέλθει στα φυσιολογικά του ο σύζυγος μου δεν μας βλέπω καθόλου καλά. Δεν τον κατηγορώ που πληγώθηκε τόσο, αλλά θέλω ειλικρινά να τον βοηθήσω. Έχω δοκιμάσει τα πάντα! Να του λέω πως η αξία του δεν έιναι στην δουλειά του, τίποτα αυτός! Να του λέω πως είναι ικανός και πως θα βρει κάτι καλύτερο ,τίποτα ξανά! Να προσπαθώ να τον ανεβάσω φτιάχνωντας το αγαπημένο του φαγητό, επιζητώντας επαφή κλπ, τίποτα πάλι! Μια φορά πήγα να τον συμβουλέψω στο επαγγελματικό και σχεδόν θλυμωσε μαζί μου. Προχτές ήμουν γενικά χάλια και με ρώτησε τι έχω και όταν λύγισα και έκλαψα μπροστά του (πρωτή φορά γι'αυτό το θέμα)και του είπα πόσο τον έχουμε ανάγκη μου είπε 'γιατί έτσι δεν σας κάνώ;'. Τα έχω χάσει τίποτα δεν λειτουργεί! Και όταν βλέπω πως δεν μπορώ να τον βοήθησω νιώθω εντελώς άχρηστη. Ώρες ώρες σκέφτομαι πως αν είχα χάσει εγώ την δουλειά μου δεν θα άλλαζε τίποτα! Συμβουλές λοιπόν, κυρίως από άντρες..