ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η οποία είναι 2 χρονών (εκεί γύρω τέλος πάντων). Το φαινόμενο αυτό το παρατήρησα το τελευταίο δίμηνο. Είναι πραγματικά ψυχοφθόρο να τους ακούω. Η μικρούλα ακούγεται να ουρλιάζει και να κλαίει με αναφιλητά και ο πατέρας της που επίσης ουρλιάζε της λέει: "Σκάσε! Μην κλαις! Σκασε! Σκάσε επιτέλους, βούλωστο!". Η μικρή συνεχίζει να κλαίει και να ουρλιάζει. Μετά από λίγο σταματάει.Αυτό μπορεί να γίνει μια φορά την βδομάδα και να διαρκέσει από 5λεπτο μέχρι τέταρτο. Χτυπήματα ευτυχώς δεν έχω ακούσει.Στην πολυκατοικία όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας και πάντα αυτός ο άνθρωπος μου έδινε την εντύπωση ενός ήρεμου και φιλικότατου ανθρώπου. Φαίνεται ιδανικός σύζυγος και πατέρας.Το ερώτημα μου είναι "ποιά είναι η γαμημένη η θέση μου" στην περίσταση αυτή; Να παω να του την πω; Μια νύξη έστω στο ασανσέρ;Αντιλαμβάνομαι φυσικά πως ο καθένας μεγαλώνει το παιδί του όπως αυτός νομίζει καλύτερα. Δεν έχω καμία διάθεση να παρέμβω στην παιδαγωγική διαδικασία που ακολουθεί. Απλά πέρα από την σχέση γονιός-παιδί που μοιράζονται αυτοί οι δυο άνθρωποι δεν παύουν να είναι δυο ξεχωριστά όντα που κανένα από τα δυο δεν έχει δικαίωμα να ασκεί βία (σωματική ή λεκτική) στον άλλο.Ελπίζω να κατάφερα να σας εξηγήσω τον συλλογισμό μου και το δίλημμα μου.Καλή συνέχεια σε όλους και να προτιμάτε να μην φωνάζετε στα παιδιά σας. Αν έχετε. Αν δεν έχετε να κάνετε γιατί έχουμε δημογραφικό πρόβλημα.