30.1.2014 | 13:25
ο δρομος των ονειρων
Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί.Κανείς δε ζει αληθινά αυτό που θα `θελε να ζει, γιατί το όνειρο είναι μια στιγμήκι όλες οι άλλες οι στιγμές απελπισία.Μέσα σ αυτό το δρόμο γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε, μαζί με μας και τα όνειρά μας, μαζί με μας και τα παιδιά μας.Γι’ αυτό ένα πάρτι σ’ αυτό το δρόμοείναι κάτι πιο λυπητερό κι από το θάνατο.Είναι ένα γραμμόφωνο που ολοένα ξεκουρδίζεται, δυο ιδρωμένα χέρια στο άσπρο φόρεμα ενός κοριτσιού, ένας σκύλος που απορεί, ένα ποτήρι αδειανό στην άκρη της αυλής μου, μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά της, ένας κρυφός αναστεναγμός, ένα αρπαχτικό βλέμμα θηρίου που δεν τολμάει να αγγίξει, ένα κλουβί στην πόρτα σου με ένα πουλί που κοιμάται.Γι’ αυτό ένα πάρτι στο δρόμο των Ονείρωνείναι στιγμή πιο θλιβερή κι απ’ τη στιγμή του ονείρου.Είναι ένα ξέφτισμα ζωής, ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων.Κοιτάχτε τούτο το κλουβίείναι λιγάκι πιο μεγάλο από την καρδιά μου, κι όμως δεν μπορεί να χωρέσει την αγάπη μου.Κοιτάχτε και τούτο το κορίτσιθα του χαρίσω το κλουβί κι ένα τραγούδι θα μου πειγια το πουλί που χάθηκε, για το πουλί που πια δε ζει.Μ.Χ