ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έτσι, χωρίς εισαγωγή,αρχίζω με τη μία.Έχει ήδη ανέβειστα ύψη η θερμοκρασία.Κόβω την ανάσα,προκαλώ κάψαστα συγκροτηματάκιαπου πουλάνε κλάψα.Σε φέρνω σε επαφήμε την πραγματικότητα.Έχω αποκτήσει αυτήν την ιδιότητα,κι όλα τα πρότυπαπου προσπαθούσες να μου επιβάλειςύπουλα,φτύνω κατάμουτρα,χτυπάω σε όλα τα επίπεδα.Δεν βγάζω την ενέργειά μουμες τα γήπεδα.Κινούμαι πάντα αντίθετασε σχέση με τις μάζες.Έχω βγάλει από τα μάτια μου τις γάζεςεδώ και χρόνια.Αρνούμαι να κινούμαι με τα πιόνια.Δεν περιμένω να καλύψω τις ανάγκες μουσυλλέγοντας κουπόνια.Την ψάχνω με νέες μεθόδουςμε νέους τρόπους.Μου λες ότι δε μοιάζωμ’ όλους τους άλλους τους ανθρώπους,δυστυχώς,επειδή δεν είμαι λογικός.Μα εγώ πιστεύωότι απλώς δεν μπαίνεις μες στη λογική μου,στην ψυχοσύνθεσή μου.Τρελαίνεσαι με τον τρόπο ζωής μου.Με βλέπεις και κάνειςλες και είδες εξωγήινο.Το στυλ μου, για τα μούτρα σουείναι άκρως ανθυγιεινό.Δεν είμαι ο Έλληναςπου έχεις συνηθίσει.Έχω ένα πρόβλημαγια κάθε σου λύση.Τ’ ό νομά μου γραμμένο σε μαύρες λίστες.Επικηρυγμένοςαπό τις αρχές κι από φασίστες.Διαγράφω τις παλιές σάπιες ιδέες,φέρνω νέες,αηδιασμένος απ’ όλες τις νεολαίες κομμάτων.Δε θέλω να ανήκω σε μια γενιά πτωμάτων,γι’ αυτό αντιδρώκάθε λεπτόμε όποιο τρόπο μπορώκαι προσπαθώ,όσο γίνεται, να δουλεύω για την πάρτη μου.Κανένα μαλάκα δε θέλωνα έχω πάνω από το κεφάλι μου.Όχι, δεν έχω σκοπό τον κόσμο να αλλάξω,αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα κάτσωκαι θ’ αράξωμε τα χέρια σταυρωμέναΚαταστρέφω, ένα ένα,όλα τα σχέδια τα προκατασκευασμένα,που γίνανε για το καλό μου,χωρίς όμως να ρωτηθώ από κανένα.Κι αν ακόμα δεν έχεις μάθει αρκετά για μένα,είμαι 50/50Ραπ και Γκράφιτι,M.C και Bomberμέσα στην ομίχλη,βρίσκοντας την άκρηδίχως την βοήθεια κανενός.Είν’ ένας εναντίων όλωνκι όλοι εναντίον ενός.Μα τόσα χρόνιαδεν καταφέρανε ν’ αλλάξουν τα μυαλά μου.Δεξιοί κι αριστεροίτώρα χαθείτε από μπροστά μου.Είν’ η στιγμήνα συνεχιστεί η καταστροφή,στην 3η στροφή.Κοιτάς τον ουρανόμα βγαίνω από τη γη με οργή,διατηρώντας τη γνωστή, αντικανονική πορεία.Ρίχνω ακόμα μια Hardcore μελωδία,στο πρόσωπό σου.Παγώνω το σαδιστικό χαμόγελό σου.Τώρα πια τα όνειρά σουγια το μέλλον δε συμμερίζομαι,επειδή πάντα κάποια βρώμα μέσα τους μυρίζομαι.Ελίσσομαι και μεταλλάσσομαι,γι’ αυτό και ακόμα ακούγομαι.Τον εαυτό μου σέβομαι.Με το στρατό δεν ψήνομαι.Έξω από Clubs με Face Controlποτέ δε στήνομαι,και πάνταευθύνομαι για την αγανάκτηση των πολιτών.Είμαι της Σχολής Κακών Τεχνών,και πάω γυρεύοντας.Συνεχίζω να δημιουργώ καταστρέφοντας.Και στο `97ρίχνω λάδι στη φωτιά,κι όλα αυτά που λέωπάρ’ τα προσωπικά.Γιατί δεν είμαιο Έλληνας που έχεις συνηθίσει.Έχω ένα πρόβλημαγια κάθε σου λύση.Στίχοι: Αρτέμης & Ευθύμης