4.2.2017 | 16:02
Ο φίλος μου αντικειμενικά...
Αγγίζει αυτό που πολλές θα θεωρούσαν τέλειο και εγώ μαζί. Ωραίος, έξυπνος, προικισμένος, δυναμικός, καλλιτεχνική φύση, γλυκός ,κοινωνικός...Εγώ αντικειμενικά πάλι, δεν είμαι ούτε τόσο δυναμική, ούτε τόσο κοινωνική και γενικά δεν τα καταφέρνω τόσο καλά όσο αυτός.Κανείς θα ελεγε ότι είμαι τυχερή που τον έχω, ή ότι του πέφτω λίγη, όπως έχω ακούσει ανά καιρούς αλλά όχι. Και αυτό γιατί του δίνω αυθεντικότητα και ειλικρίνια μαζί με τον θαυμασμό που του αξίζει. Καταρχάς, δεν τον κυνήγησα επειδή είναι κελεπούρι όπως πολλές κάνουν, αλλά με διάλεξε αυτός, του έχω ανοιχτεί ,του έχω δείξει ότι αδυναμία έχω αλλά αυτό χωρις να κολλήσω πάνω του, δεν το παίζω κουλ και ανετη όταν κάνει κατι που με πληγώνει, ούτε φοβάμαι να τον εκνευρίσω, δεν του κάνω όλες τις χάρες και όταν κάνω κάτι για να τον εξυπηρετήσω, το κάνω μόνο και μόνο γιατί το να του δίνω με κάνει χαρούμενη και όχι από φόβο μην τον χάσω. Γενικά δεν τον θέλω σαν αξεσουαρ που μου δίνει στατους, όυτε για να ζηλευουν οι φίλες μου, ούτε για να αυτοεπιβεβαίωνομαι, τον θέλω γιατί ταιριάζουμε, γιατί με ανάβει και προπαντώς γιατί μου φέρεται όσο καλά του φερομαι εγώ και καλύτερα από ότι φερομαι και εγω η ιδια στον εαυτό μου πολλες φορές. Την ασφάλεια που νιώθω δίπλα του, το πόσο προστατευμενη αισθανομαι, θέλω να την νιώθει και αυτός ως έναν βαθμό. Θέλω να του προσθέτω αξία, να έχω θετική επίδραση στην ζωή του και όπως αυτός με κάνει μερα μερα την μερα καλύτερη έτσι και εγώ να τον βοηθήσω έστω και στο ελάχιστο. Και φυσικά όλα αυτά δεν τα κάνει κάποια, όσο έιναι μια απεγνωσμένη γλάστρα που κάνει όλα τα χατίρια στην σχέση της για να μην την χάσει και χαθεί στο τελος και αυτή. Όταν μου λεει πως όταν με ακούει του δίνω ενεργεια , πως κάνω την ζωή του καλύτερη και ότι δεν έχει ξανακάνει ποτέ καμία κατι τετοιο για αυτον, αισθανομαι να πετάω...! Είμαι ερωτευμένη, είμαστε ερωτευμενοι!